ALFA ROMEO 4C: ΜΗΧΑΝΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

Άλφα Alfa. Ferrari στην τιμή ενός Fiat (σχεδόν). Το ηλεκτροσόκ στο καρδιογράφημα νεκρού της Alfa Romeo. Ότι και αν πείτε από τα παραπάνω, ότι και αν θεωρήσετε θα έχετε δίκιο, καθώς η καινούργια και πολύ-αναμενόμενη 4C είναι πράγματι ότι πιο εμπνευσμένο έχει να επιδείξει την τελευταία δεκαετία (και βάλε) η Alfa Romeo. Ναι, για τις επιδόσεις super car που διαθέτει (0-100 σε 4,5”) μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και φτηνή (φυσικά όχι στην Ελλάδα που κοστίζει από 79.600 ευρώ με απόσυρση, 81.700 χωρίς) και ναι, είναι η απόδειξη ότι η Alfa Romeo παρά τα προβλήματά της είναι alive and kicking και μάλιστα με φιλοδοξία να θυμηθεί επιτέλους το ένδοξο παρελθόν της. Το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελούν κατά κύριο λόγο η 33 Stradale και η 8C, που έκανε μια εντυπωσιακή quest εμφάνιση πριν από λίγα χρόνια.

Η 4C, παρόλο που κι αυτή θα είναι ακριβοθώρητη –ετησίως θα κατασκευάζονται μόλις 3.600, το λόγο θα τον πούμε στη συνέχεια- πάντως ήρθε για να μείνει. Και για να δείξει ότι οι Ιταλοί δεν έχουν ξεχάσει την τέχνη να φτιάχνουν ενδιαφέροντα, θελκτικά και sexy αυτοκίνητα και πως απλά την είχαν βάλει στη μπάντα.

Η Alfa Romeo 4C λοιπόν είναι και ενδιαφέρουσα και θελκτική και sexy. Και μικρή μιας και το μήκος της ίσα που φτάνει τα 4 μέτρα (3,989 για την ακρίβεια). Και ελαφριά, καθώς στεγνή, χωρίς καύσιμο, λάδια κ.λπ. παραφερνάλια μένει κάτω από τα 900 κιλά. Και ταχύτατη, χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει σε ογκώδεις κινητήρες που προσθέτουν κιλά. Της αρκεί ένας αλουμινένιος τετρακύλινδρος 1.800 κυβικών, turbo με 240 άλογα, σε συνδυασμό με ένα κιβώτιο διπλού συμπλέκτη 6 σχέσεων που εκτελεί τις αλλαγές κάτι παραπάνω από γρήγορα και βέβαια συμβάλλει στη δημιουργία της αίσθησης μιας μηχανής οδήγησης.

Γιατί η 4C είναι μηχανή οδήγησης και μάλιστα με τέτοιον τρόπο που ελάχιστα αυτοκίνητα στον κόσμο πετυχαίνουν. Είναι ανάλαφρη, είναι άμεση και ακριβής, είναι ανόθευτη στην αίσθηση που σου μεταφέρει από το χωρίς υποβοήθηση τιμόνι, είναι πολύ γρήγορη από στάση αλλά και ελαστική στα ενδιάμεσα και δεν είναι κουραστική. ΟΚ, το τελευταίο μέχρις ενός σημείου, αλλά πιστέψτε με είναι τόσο ελκυστική που ξεχνάς ότι στριμώχνεσαι σε μια σχετικά στενή καμπίνα και ότι πρέπει να διπλωθείς εάν ξεπερνάς το χρυσό μέσο όρο του ύψους για να μπεις στο εσωτερικό της.

Αυτό που δεν μπορείς να ξεχάσεις είναι το άδειο, όχι minimal αλλά άδειο, εσωτερικό της. Εντάξει δεν περιμένεις πολυτέλειες ή κάτι παραπάνω από επένδυση φλοίδα για τα καθίσματα, αλλά ποιόν θα πείραζε ένα ντουλαπάκι που να χωράει κάτι ή μια θήκη για το κινητό; Ομολογουμένως στην 4C άξιζε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό το εσωτερικό, που επιπλέον δείχνει και φτηνό. Τόσο που τα ορατά τμήματα από ανθρακόνημα είναι πραγματικά ξεκούραση για το μάτι.

Ανθρακόνημα; Στην 4C; Ναι, ανθρακόνημα και μάλιστα για όλο το μονοκόκ πλαίσιό της,  που πάνω του στηρίζονται υποπλαίσια από αλουμίνιο. Το ανθρακόνημα είναι και ο λόγος -μαζί με τις 125 ώρες που απαιτούνται για τη συναρμολόγηση της κάθε μιας- για το συγκεκριμένο ύψος της παραγωγής που προαναφέραμε, μιας και ο προμηθευτής που ανήκει στον όμιλο της Fiat, δεν μπορεί να παραδώσει περισσότερα από 16 πλαίσια ημερησίως στη Maserati.

Γιατί στη Maserati; Μια γιατί εκεί φτιάχνεται η 4C, που είναι τόσο γοητευτική στο δρόμο που δεν σου κάνει καρδιά να κατέβεις, παρά το φτηνιάρικο εσωτερικό της. Θέλεις να μείνεις δεμένος στο μπάκετ της, να την κυνηγήσεις για να δεις τα όρια, τα δικά σου φυσικά και για να ακούς συνεχώς τον αφιλτράριστο ήχο του κινητήρα της. Ο οποίος είναι τόσο επιβλητικός και υποβλητικός που αρχίζεις και κάνεις σκέψεις μήπως η ρόουντσερ που αναμένεται αποκτά αυτόματα ένα προβάδισμα έναντι της κουπέ. Την κουπέ Alfa Romeo 4C, την καλύτερη Alfa της τελευταίας περιόδου, που θα πρέπει κανείς να είναι υπομονετικός μέχρι να την αποκτήσει, μιας και ο χρόνος παράδοσης είναι ένα εξάμηνο. Τουλάχιστο στη θεωρία, γιατί στην πράξη μπορεί να ανέβει κι άλλο…

W. Haverkamp