Τα supercars είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχει να επιδείξει η αυτοκινητοβιομηχανία: τεχνολογικά θαύματα, μηχανικές υπερβολές, οχήματα που αψηφούν τα όρια της φυσικής. Και όμως, αυτά τα πολυτελή «τέρατα» των δρόμων παρουσιάζουν μια αναπάντεχη αδυναμία: είναι πιο επιρρεπή σε πυρκαγιές σε σχέση με τα συμβατικά αυτοκίνητα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ο βασικός λόγος βρίσκεται στην ακραία θερμοκρασιακή φόρτιση. Οι κινητήρες αυτών των οχημάτων λειτουργούν συχνά σε συνθήκες που πλησιάζουν τις αγωνιστικές προδιαγραφές, με θερμοκρασίες που ξεπερνούν κατά πολύ τα συνηθισμένα.
Όταν αυτό συνδυάζεται με υπερτροφοδότηση, τουρμπίνες, στενόχωρα μηχανοστάσια και εξαρτήματα από συνθετικά υλικά ή ανθρακονήματα, το παραμικρό πρόβλημα στην ψύξη ή μια μικρή διαρροή αρκεί για να ξεκινήσει η φωτιά.
Η διάταξη του κινητήρα παίζει επίσης ρόλο. Πολλά supercar έχουν μεσαία ή πίσω τοποθέτηση κινητήρα, με αποτέλεσμα τον περιορισμένο αερισμό και τη γειτνίαση με εύφλεκτα υγρά ή το ρεζερβουάρ. Επιπλέον, η χρήση ελαφρών αλλά θερμικά ευαίσθητων υλικών, ενισχύει τον κίνδυνο ανάφλεξης αν υπάρξει αστοχία.
Δεν είναι τυχαίο ότι σημαντικά ονόματα της αυτοκίνησης έχουν αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα. Η Mercedes-AMG One, η οποία εξελίχθηκε με τεχνολογία F1, είχε παρουσιάσει προβλήματα υπερθέρμανσης στις πρώτες δοκιμές. Η Koenigsegg Jesko είχε περιστατικό φωτιάς στην Ελλάδα, οδηγώντας σε προληπτική ανάκληση για έλεγχο στο σύστημα καυσίμου.
Η εντατική χρήση, είτε σε track day είτε σε σπορ οδήγηση δρόμου, καταπονεί τα οχήματα στο όριο. Σε συνδυασμό με ελλιπή συντήρηση, μικρές διαρροές ή ακόμα και κατασκευαστικές αστοχίες, το σκηνικό γίνεται εκρηκτικό – κυριολεκτικά.
Η Ferrari, η McLaren, η Lamborghini – όλοι οι μεγάλοι του είδους έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ανακλήσεις για προβλήματα φωτιάς.
Και το μάθημα είναι σαφές: η τεχνολογία αιχμής απαιτεί και ευθύνη στη χρήση. Τα supercar δεν είναι απλώς πιο γρήγορα· είναι και πιο απαιτητικά και επικίνδυνα όταν κάτι πάει στραβά. Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να «ανάψει» ο εφιάλτης.
