Ο εξηλεκτρισμός των μεταφορών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει σημαντικά εμπόδια, κυρίως με τη μορφή ελλείψεων σε σταθμούς φόρτισης και λειτουργικών ζητημάτων.
Παρά τη δέσμευση της ΕΕ να αναβαθμίσει τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και να προωθήσει τις πιο πράσινες μεταφορές, η γραφειοκρατική γραφειοκρατία και η πολυπλοκότητα των αδειοδοτήσεων έχουν εμποδίσει την πρόοδο.
Οι ρυθμιστικές διαφορές μεταξύ των χωρών έχουν ως αποτέλεσμα καθυστερήσεις, με περιπτώσεις όπου τα έργα καθυστερούν λόγω τόσο ασήμαντων ζητημάτων όπως οι κανόνες προστασίας των δέντρων ή οι παρατεταμένες αξιολογήσεις θορύβου.
Η χρονοβόρα διαδικασία δημιουργίας σταθμών ταχείας φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, η οποία σήμερα διαρκεί κατά μέσο όρο δύο χρόνια αντί για έξι μήνες, παρεμποδίζει την επέκταση των υποδομών που είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη των στόχων της ΕΕ για τη σταδιακή κατάργηση των βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων οχημάτων έως το 2035.
Φέτος, η ΕΕ ενέκρινε νόμο για την εγκατάσταση φορτιστών ταχείας φόρτισης έως το 2030 κάθε 60 χιλιόμετρα κατά μήκος των καθορισμένων οδικών δικτύων για τα επιβατικά αυτοκίνητα και κάθε 100 χιλιόμετρα για τα βαρέα οχήματα.
Όμως οι προγραμματιστές φόρτισης λένε ότι η απόκτηση βασικών δεδομένων για τους πιθανούς κόμβους αποτελεί μεγάλη πρόκληση, καθιστώντας τις επενδύσεις δύσκολες.
Αυτό περιλαμβάνει τη διαπίστωση εάν ένας μέσος σταθμός ανάπαυσης στην άκρη του δρόμου διαθέτει έναν μόνο φανοστάτη ή αρκετή καλωδίωση που συνδέεται με το ευρύτερο δίκτυο. Οι κόμβοι συχνά απαιτούν έναν επιπλέον υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος μετατρέπει την ισχύ υψηλής τάσης σε μικρότερες μονάδες.
Η αλματώδης αύξηση της ζήτησης για ηλεκτρικά αυτοκίνητα παρουσιάζει προκλήσεις για τις εταιρείες ενέργειας και τις ρυθμιστικές αρχές, αναδεικνύοντας την ανάγκη για πιο απλοποιημένες διαδικασίες και τυποποιημένες απαιτήσεις σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
