NEO MINI: ΠΡΩΤΗ ΔΟΚΙΜΗ

Τo σίγουρο είναι πως το καινούργιο Mini, που αισίως έφτασε στην 3^η γενιά του, δεν έχει αλλάξει ριζικά. Τουλάχιστον εξωτερικά, μιας και διατηρεί την εμφάνιση που αφενός το καθιέρωσε και αφετέρου του εξασφαλίζει την πολυπόθητη αναγνωρισιμότητα, ενώ η αύξηση των διαστάσεών του (μήκος: +98 χιλιοστά, μεταξόνιο: +28) δεν επηρέασε τις αναλογίες που καθορίζουν την αισθητική.

Στο εσωτερικό οι αλλαγές είναι πιο σημαντικές. Στο πίσω κάθισμα π.χ., όπου ναι μεν δεν έχεις άπλα αλλά αν καταφέρεις και μπεις θα μετακινηθείς με σχετική άνεση. Με κάποιες παραχωρήσεις, ενώ όπως είπαμε η είσοδος- έξοδος μπορεί να μην απαιτεί πλέον ευελιξία αθλήτριας της ρυθμικής αλλά δεν είναι και παιχνιδάκι.

O οδηγός από την άλλη και ο άνθρωπος δίπλα του δεν νοιώθουν σε καμία περίπτωση κλειστοφοβικά, η εργονομία έχει βελτιωθεί αλλά εξακολουθεί να έχει κάποια θέματα –για να ρυθμίσεις την κλίση της πλάτης του καθίσματός σου πρέπει να ανοίξεις την πόρτα- ενώ μπροστά από τον οδηγό πλέον υπάρχει ένα πολύ-όργανο που περιλαμβάνει ταχύμετρο και στροφόμετρο. Κι αυτό γιατί το τεράστιο κεντρικό είναι πλέον το κέντρο του infotainment του Mini, ενώ έχει και μια περιφερειακή φάσα που αλλάζει χρώματα, με τέτοιον τρόπο όπως το έκαναν παλιά τα τζουκ-μποξ. Φυσικά στα χρώματα υπάρχει και σημειολογία: πράσινο όταν το στάνταρ start stop είναι σε λειτουργία, μπλε όταν υπάρχει κλήση στο κινητό και συνομιλία μέσω Bluetooth ή όταν επιλέγεται μια πιο χαμηλή θερμοκρασία στο σύστημα κλιματισμού, κόκκινο αντίστοιχα όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία ή όταν ο κινητήρας προσεγγίζει τα κόκκινα.

Show λοιπόν στο εσωτερικό, μέχρι να το συνηθίσεις τουλάχιστον ή να το βαρεθείς, ενώ αυτό που δεν βαριέσαι είναι η άμεση οδηγική συμπεριφορά που χαρακτηρίζει και αυτήν τη γενιά του Mini. Μάλιστα για να μην ξεχνιέται κανείς όταν επιλεγεί το Dynamic Driving, το πιο σπορ από τα διαθέσιμα τρία προγράμματα τα οποία επεμβαίνουν μεταξύ άλλων και στα χαρακτηριστικά απόσβεσης των αμορτισέρ, εμφανίζεται στο ταμπλό το περίγραμμα ενός πυραύλου και ενός καρτ.

Δικαιολογημένα κι ας δείχνουν κάπως; Το καρτ σίγουρα, μιας και οι πιο σφιχτές ρυθμίσεις των αμορτισέρ μαζί με τις αλλαγές στο σύστημα διεύθυνσης κάνουν το Mini ακόμα πιο άμεσο και διασκεδαστικό. Ειδικά αν κάτω από το καπό υπάρχει το σύνολο που δικαιολογεί την επωνυμία Cooper S. Δυστυχώς για αγορές σαν την ελληνική η νέα γενιά κινητήρων του ομίλου BMW συνδυάζει τους 192 ίππους και τους τέσσερις κυλίνδρους με χωρητικότητα 2.000 κυβικών. Γεγονός είναι πως ο δίλιτρος turbo αποδίδει τους σχεδόν 200 ίππους του με άνεση, ενώ πολύ καλές είναι και οι επιδόσεις που εξασφαλίζει, μιας και το 0-100 έρχεται σε μόλις 6,7 δεύτερα και η τελική του φτάνει τα 233 χλμ./ ώρα.

Εξίσου καλά, καλύτερα από τους προκατόχους τους και κυρίως πιο οικονομικά τα καταφέρνουν και οι ολοκαίνουργιοι τρικύλινδροι των 1.500 κυβικών. Ο diesel των 116 ίππων του Cooper D και ο αντίστοιχος βενζίνης του Cooper με 136 άλογα, που θα παρουσιάζει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις μεσογειακές αγορές γενικά και στην Ελλάδα ειδικά. Στην πορεία η γκάμα των κινητήρων θα εμπλουτιστεί από τα επίσης τρικύλινδρα One (102 ίπποι) και One D (95 ίπποι) και βέβαια από το κορυφαίο John Cooper Works, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα αμαξώματα. Εδώ το μεγάλο νέο θα είναι η πεντάθυρη έκδοση με το κατά 10 εκατοστά μεγαλύτερο μήκος.

Με όλα αυτά, αλλά και με στοιχεία εξοπλισμού όπως το HUD –σε σχέση με αυτό των BMW η λύση με το πλέξιγκλας δείχνει σαφώς πιο φτηνή- και οι προβολείς LED, διατηρεί και επαυξάνει την ιδιαίτερη θέση του στη μικρή κατηγορία. Κάτι που βέβαια ισχύει και για τις τιμές του.

W. Haverkamp