Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 η κατάσταση της Volkswagen, γενική και οικονομική, δεν είχε σχέση με την σημερινή κραταιά. Ο βασικός λόγος ήταν το τότε best seller της ο Σκαραβαίος, που μπορεί να έμεινε στη συνέχεια ακόμα πολλά χρόνια στην αγορά αλλά έδειχνε από τότε ότι είχε ξεπεράσει συνολικά τα όριά του.
Η VW λοιπόν χρειαζόταν κατεπειγόντως ένα καινούργιο μοντέλο που στην ουσία θα ήταν ο διάδοχος του Beetle και θα έπρεπε να είναι σπορτίφ, άνετο, ασφαλές, με χώρους -το ποιο αδύναμο σημείο του Σκαραβαλιου- και σχετικά μικρές εξωτερικές διαστάσεις. Στα πλαίσια της εξέλιξης το πρωτότυπο με τον εσωτερικό κωδικό ΕΑ 266 ανατέθηκε στην Porsche. Η επιλογή της οποία προκειμένου να πετύχει τα παραπάνω μένοντας ταυτόχρονα πιστή και στην τότε παράδοσης της VW τοποθέτησε τον κινητήρα στο κέντρο, κάτω ακριβώς από το πίσω κάθισμα.
Η θέση του τετρακύλινδρου των 1.600 κυβικών, μαζί με την απόδοσή του των 100 ίππων –σε αντίθεση με ότι ενδεχόμενα πίστευε κανείς δεν ήταν μπόξερ αλλά σε σειρά, υγρόψυκτος και με ψεκασμό, κάτι εντυπωσιακό για τη δεκαετία του ‘60!- εξασφάλιζε στο ΕΑ 266 μια εξαιρετική οδική συμπεριφορά. Ταυτόχρονα και με βάση τα δεδομένα της εποχής πολύ καλές ήταν και οι επιδόσεις του, μιας και η τελική προσέγγιζε τα 190! Σημαντική για τη VW ήταν και η πλήρης γκάμα αμαξωμάτων που περιλάμβανε, σύμφωνα και με την ορολογία της εποχής, λιμουζίνες με 3 ή 5 πόρτες, ένα σπορ κουπέ, ένα ρόουντστερ και ένα λεωφορειάκι, ως πρόδρομο των μεταγενέστερων πολυμορφικών.
[ngg src=”galleries” ids=”4999″ display=”basic_thumbnail”]
Η θέση του κινητήρα στο κέντρο και κάτω είχε όμως και προβλήματα: το ψυγείο και η εισαγωγή του λειτουργούσαν σαν ηλεκτρικές σκούπες και μάζευαν πολύ σκόνη και πολλά σκουπίδια, που προκαλούσαν συχνά βλάβες. Οι οποίες δεν ήταν και ότι πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν, μιας και ακόμα για τις πιο απλές εργασίες συντήρησης έπρεπε να κατέβει ο κινητήρας, γεγονός που σήμαινε και χρόνο και χρήμα.
Τα παραπάνω συνδυάζονταν και με μια εμφάνιση «τρομαγμένου βάτραχου», κάτι που οδήγησε τον τότε νέο επικεφαλής της μάρκας Rudolf Leiding, που αποδείχθηκε σαφώς πιο προοδευτικός σε σχέση με τους προκατόχους του, να απορρίψει προσωπικό το EA 266. Και να επιλέξει την εξέλιξη του ΕΑ 337, του πρωτότυπου τηςItaldesign του νεαρού τότε Giorgetto Giugiaro, που εξελίχθηκε, όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία, στο Golf της 1ης γενιάς. Με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.
Τι θα γινόταν αν οι ιθύνοντες της VW είχαν προχωρήσει τότε στην παραγωγή του ΕΑ 266; Το πιθανότερο ήταν ότι θα προσέθεταν άλλο ένα αποτυχημένο μοντέλο στη γκάμα της δίπλα στο (πισωκίνητο και αερόψυκτο) Type 3 –πιο γνωστό ως VW 1500 και 1600- και η εταιρεία δεν θα είχε φτάσει μέχρι τις μέρες μας… Για καλή τους τύχη όμως έδωσαν στο Golf την ευκαιρία να γίνει το παγκόσμιο best seller που γνωρίζουμε με περισσότερες από 35 εκατομμύρια πωλήσεις, που έχει φτάσεις αισίως στην 8η γενιά του και έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη κλάση, αυτή των GTI.
