Οι διακρίσεις του Mazda RX7 στους αγώνες την δεκαετία του 1980 ήταν μία επιβράβευση στην επιμονή των ανθρώπων της Mazda που στοιχημάτισαν στο μέλλον του περιστροφικού κινητήρα όταν η εταιρία ξεκίνησε να κατασκευάζει το RΧ-7. Τα περισσότερα μοντέλα διέθεταν περιστροφικούς κινητήρες, μέχρι και την κρίση του πετρελαίου το 1973-1974. Τότε οι τιμές του καυσίμου εκτοξεύτηκαν, ωθώντας τους καταναλωτές σε αναζήτηση άλλων λύσεων.
Η ιαπωνική μάρκα είχε αποφάσισε να εγκαταλείψει τους περιστροφικούς κινητήρες για τα περισσότερα sedans, hatchbacks και wagons της. Πιθανότατα και θα το είχε κάνει πράξη -όπως είχαν κάνει και οι άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες- αν ο τότε επικεφαλής του τμήματος R&D, Kenichi Yamamoto, δεν είχε αντισταθεί, υποστηρίζοντας τον σημαντικό ρόλο που θα είχε για τη διαφοροποίηση της εταιρείας ο περιστροφικός κινητήρας.
Ο Yamamoto, που ηγούταν της ομάδας των μηχανικών που εξέλιξαν τον περιστροφικό κινητήρα το 1960, ξεκίνησε να αναδιαμορφώνει τον υπάρχοντα 12A κινητήρα και να βελτιώνει σημαντικά την οικονομία των καυσίμων. Εκτός των άλλων, η ομάδα του πρόσθεσε ανθεκτικά ελατήρια ρότορα, τα οποία βελτίωσαν τη λίπανση, ενώ στη συνέχεια βοήθησαν και στη σχεδίαση του ιδανικού αυτοκινήτου για αυτόν τον κινητήρα. Μικρό και ελαφρύ αλλά με ομαλή οδήγηση, δυναμικό και αναζωογονητικό, ο περιστροφικός κινητήρας ήταν ιδανικός για ένα sport αυτοκίνητο. Το RX-7 λοιπόν, ένα κομψό χαμηλωμένο coupe δημιουργήθηκε ειδικά για αυτόν το κινητήρα.
Η 1η γενιά RX-7 (πλαίσιο FB) κυκλοφόρησε στην ιαπωνική αγορά το 1978. Με καθαρό βάρος κοντά στον 1 τόνο, το 12Α’s των 100-135 PS πέτυχε μεγάλες αποδόσεις. Η compact μηχανή τοποθετημένη πίσω από τον μπροστινό άξονα, καθώς και η πισωκίνητη οδήγηση με σχεδόν τέλεια κατανομή του βάρους, βοήθησαν στην απίστευτη αυτή πορεία του. Το αεροδυναμικό RX-7 που προσέφερε διασκεδαστική οδήγηση, δημιούργησε μία ξεχωριστή σύνδεση μεταξύ οδηγού και αυτοκινήτου. Ο 1.146 κ.εκ. διπλού ρότορα 12A απέκτησε αργότερα μια turbo εκδοχή 160 ίππων για την Ιαπωνία, ενώ στη Βόρεια Αμερική κυκλοφόρησε ένα ελαφρώς μεγαλύτερο μηχανικό σύνολο (13Β) με έγχυση καυσίμου.
Η 2η γενιά RX-7 (FC) παρουσιάστηκε το 1985. Με σχεδίαση εμπνευσμένη από την Porsche και πολλές βελτιώσεις στην απόδοση όπως το DTSS (Dynamic Tracking Suspension System) της Mazda και το turbo. Η υπερτροφοδότηση ταίριαξε και με τους περιστροφικούς κινητήρες χάρη στα χαρακτηριστικά του συστήματος εξαγωγής τους, καθώς και της αποτελεσματικής ενίσχυσης της ροπής στις μεσαίες στροφές. Ο κινητήρας 1.3 λίτρων 13B ήταν σταθερός σε όλες τις παρούσες αγορές και παρόλο που το RX-7 θα κυκλοφορούσε στην Ευρώπη με μία έκδοση 150 ίππων, αργότερα κυκλοφόρησε και με μία με 180, ενώ ακολούθησε και μία twin-scroll turbo με 200 ίππους. Το μοντέλο με την υψηλότερη απόδοση ολοκλήρωνε το 0-100 χλμ./ ώρα μέσα σε 6,0 δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα 240 χλμ./ ώρα.
Η 3η και τελευταία γενιά (FD) παρουσιάστηκε το 1992. Ήταν ένα κλασικό μοντέλο υψηλής απόδοσης. Ένας διαδοχικός διπλός υπερσυμπιεστής ενισχυμένος με διπλό στροβιλοσυμπιεστή ανέβασε ακόμη περισσότερο τις αποδόσεις από την τελευταία 13Β μηχανή στους 239 ίππους της Ευρωπαϊκής έκδοσης. Οι θαυμαστές υποστηρίζουν ότι διαθέτει τον καλύτερο χειρισμό από όλα τα RX-7, ολοκληρώνοντας το 0-100 χλμ./ ώρα μέσα σε 5,3 δευτερόλεπτα και έχοντας ταχύτητα 250 χλμ./ ώρα. Εντάσσοντας το διθέσιο βάρους 1.300 kg στην κατηγορία των high-end sports cars- κάτι που ήρθε και ως συνέχεια της νίκης στο Le Mans. Δυστυχώς, η παραγωγή του RX-7 σταμάτησε στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες από το 1996 λόγω των περιορισμών των εκπομπών, παρόλο που η Mazda συνέχισε να παράγει αυτοκίνητα για τη δεξιοτίμονη αγορά αυτοκινήτων, ενισχύοντας αργότερα την απόδοση στους 280 ίππους μόνο για τα μοντέλα που κυκλοφόρησαν στην Ιαπωνία.
Για όλους τους λάτρεις της οδήγησης, το RX-7 παραμένει το σύμβολο των sports cars με περιστροφικό κινητήρα. Το αυτοκίνητο που ενσαρκώνει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο τη φιλοσοφία της Mazda, το RX-7 συνεχίζει να επηρεάζει τους σχεδιαστές και τους μηχανικούς που δουλεύουν στη Mazda του αύριο.
