Τα λάστιχα των αυτοκινήτων είναι, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, από τα πιο δύσκολα προϊόντα σε ότι αφορά τη διαχείρισή τους. Κι αυτό γιατί η αντοχή τους στο χρόνο είναι ιδιαίτερα μεγάλη και στην ουσία δεν αποικοδομούνται ποτέ. Έτσι ο πιο εύκολος τρόπος είναι να στοιβάζονται σε χωματερές, ενώ ο χειρότερος να καταλήγουν στο βυθό της θάλασσας.
Βέβαια υπάρχει και ο δύσκολος δρόμος της ανακύκλωσής τους και της χρήσης των παραγώγων τους. Και είναι δύσκολος γιατί είναι και ακριβός, ενώ η πιο συνηθισμένη διαδικασία είναι να τεμαχίζονται σε μικρά κομμάτια και στη συνέχεια να χρησιμοποιούνται σαν υπόστρωμα σε αθλητικές εγκαταστάσεις (ταρτάν) ή να καίγονται παράγοντας ενέργεια. Στην περίπτωση αυτή απαιτούνται ειδικές εγκαταστάσεις με φίλτρα συγκράτησης όλων των βλαβερών ουσιών και των μικρο-σωματιδίων.
Μια εικόνα του θέματος μας δίνουν οι ΗΠΑ, που είναι η 2η μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων παγκοσμίως, πίσω από την Κίνα. Στις ΗΠΑ λοιπόν και με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία το 2009 κατέληξαν στις χωματερές 296 εκατομμύρια λάστιχα, εκ των οποίων τα 189 εκατομμύρια ήταν από επιβατικά. Μάλιστα, η μεγαλύτερη χωματερή ελαστικών με περίπου 80 εκατομμύρια βρίσκεται στο Weld County στο Κολοράντο και το μέρος αποκαλείται «Tire Mountain» με συνεχείς φωτιές από την υψηλή θερμοκρασία.
Τα τελευταία χρόνια όμως το περίφημο «Tire Mountain» καθαρίζει, μιας και το 2011 περίπου 197 εκατομμύρια άχρηστα λάστιχα ανακυκλώθηκαν. Ένα μεγάλο μέρος από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως υλικά για μαλακό τάπητα σε παιδικές χαρές, μονωτικά υλικά, σκυλόσπιτα, αξεσουάρ αυτοκινήτων (π.χ. πατάκια) κ.α. Μακάρι κάτι τέτοιο να μπορεί να γίνει σε όλες τις χωματερές ελαστικών ανά τον κόσμο…
Γιάννης Σκουφής
