Στην ουσία δεν υπάρχει καμία αυτοκινητοβιομηχανία στην Ευρώπη που να μην αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα –άλλες μικρές και άλλες πιο μεγάλα. Και το πρώτο μέτρο που λαμβάνουν όλοι οι κατασκευαστές ανεξαιρέτως είναι το κλείσιμο εργοστασίων, με τη Ford να οδηγεί το χορό. Ο λόγος γι αυτό απλός: ο ευρωπαϊκός κλάδος της αμερικάνικης μάρκας δεν γράφει απλά κόκκινα νούμερα. Γράφει κατακόκκινα, καθώς για φέτος μόνο οι ζημιές υπολογίζονται στα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ όπως όλοι μας υποπτευόμαστε ο λογαριασμός θα πάει συστημένος στους εργαζόμενους.
Ο βασικός λόγος γι αυτό είναι οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια προ κρίσης, εν μέρει δικαιολογημένα για να καλύψουν μια ζήτηση της τάξης των 17 εκατομμυρίων μονάδων το 2007, εν μέρει όμως και απερίσκεπτα καθώς τώρα που οι πωλήσεις έχουν πέσει στα 14 εκατομμύρια και δεν αναμένεται να ξεκολλήσουν προς τα πάνω τα επόμενα χρόνια υπάρχει θέμα. Γιατί είτε θα στοκάρεις αυτοκίνητα που δεν τα θέλει κανείς είτε τα εργοστάσια θα λειτουργούν στο ρελαντί. Στην πρώτη περίπτωση χάνεις χρήματα γιατί παράγεις κάτι που η ζήτησή του δεν είναι στα φόρτε της, στη δεύτερη χάνεις γιατί δεν παράγεις.
Έτσι λοιπόν από τη στιγμή που τα εργοστάσια αυτοκινήτων είναι κερδοφόρα μόνο όταν λειτουργούν με τα μπούνια με τη σημερινή κατάσταση, ότι και να κάνουν, οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα μπαίνουν μέσα. Και μάλιστα πολύ, οπότε η μόνη λύση που προκρίνεται είναι αυτή του κλεισίματος εργοστασίων.
Έτσι η Ford ανακοίνωσε πως θα κλείσει το εργοστάσιό της στην πόλη Genk στο Βέλγιο μέχρι το τέλος του 2014, ενώ του χρόνου θα σταματήσει η συναρμολόγηση του Transit στο Southampton (θα μεταφερθεί στην Τουρκία), ενώ θα κλείσουν και κάποιες άλλες μονάδες.
Την ίδια στιγμή η Peugeot θα ήθελε να κλείσει το τεράστιο εργοστάσιό της στο Aulnay, κοντά στο Παρίσι κι αυτό παρά τις αντιρρήσεις του προέδρου Hollande, ενώ γενικά όλοι οι ευρωπαίοι κατασκευαστές με εξαίρεση τον όμιλο VW διαθέτουν πλεονάζοντα εργοστάσια στην Ευρώπη.
Μια άλλη λύση πάντως που εφαρμόζουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες είναι οι μεγάλες εκπτώσεις –και στα μέρη μας, επιπλέον της όποιας μείωσης των τιμών λόγω κρίσης- για να κάνουν τα προϊόντα τους πιο ελκυστικά και να τονώσουν τις πωλήσεις τους. Ακόμα και με γενναίες εκπτώσεις οι οικονομικές απώλειες είναι μικρότερες σε σχέση με αυτές που προκύπτουν από την υπο-λειτουργία εργοστασίων.
Βέβαια μια άλλη, σαφώς πιο ριζοσπαστική λύση στο πρόβλημα θα ήταν κάποιος ή κάποιοι κατασκευαστές να κατέβαιναν από το τρένο και οι υπόλοιποι, που θα έμεναν, να έπαιρναν μια βαθιά ανάσα, εκμεταλλευόμενοι τα ορφανά ποσοστά των πωλήσεών τους. Ποιές εταιρείες είναι αυτές; Δύσκολα μπορεί κανείς να πει, αν μπορεί να πει κάτι. Αυτό που μπορεί πιο εύκολα να δηλώσει είναι ότι δεν θα είναι οι κορεάτικες που τα τελευταία χρόνια έχουν βάλει για τα καλά πόδι στην ευρωπαϊκή αγορά, κατασκευάζουν πολύ μεγάλο ποσοστό των μοντέλων τους επι τόπου και πιέζουν τις παραδοσιακές δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου. Οι οποίες με πίεση στην πίεση κάπως πρέπει να αντιδράσουν και το κλείσιμο των εργοστασίων είναι όπως προαναφέραμε η άμεση και προφανής λύση. Όπως η μείωση μισθών και συντάξεων στην Ελλάδα ένα πράγμα.
{gallery}photos/30/news/FACTORIES-CLOSING{/gallery}
