Υπάρχουν τα μίνι αυτοκίνητα, που όλοι γνωρίζουμε, υπάρχουν και τα micro cars. Λιλιπούτεια μοντέλα, που με βάση όσα λένε οι εμπνευστές τους θα λύσουν τα προβλήματα της κίνησης, της στάθμευσης, της ρύπανσης και ότι άλλο ήθελε προκύψει στις αστικές μετακινήσεις. Τελικά το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν προβλήματα…
Τα micro cars δεν είναι καινούργια εφεύρεση, καθώς άρχισαν να εμφανίζονται από τη δεκαετία του ΄60, όταν τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Επιλέξαμε τις πιο γελοίες προτάσεις από αυτές που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί και σας τις παρουσιάζουμε. Σαφώς υπάρχουν κι άλλες, αλλά αυτές εδώ είναι οι πιο φαιδρές…
- Sinclair C5 (1985)
Αν είστε 40+ δεν υπάρχει περίπτωση να μη θυμάστε τον ZX Spectrum, που για πολλούς ήταν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 ήταν η πρώτη επαφή –λόγω τιμής- με το θαυμαστό κόσμο των υπολογιστών. Ο εμπνευστής του Clive Sinclair, αφού έβγαλε (μάλλον) αρκετά χρήματα αποφάσισε να ασχοληθεί και με τα αυτοκίνητα. Πιο συγκεκριμένα με τα micro, παρουσιάζοντας το 1985 το Sinclair C5 EV, μια ηλεκτροκίνητη πολυθρόνα, που αν την κυκλοφορούσες έβλεπες τους πάντες και δεν σε έβλεπε κανείς, καθώς ήταν πολύ χαμηλό. Αν συνυπολογίσει κανείς και την τελική των μόλις 24 χλμ./ ώρα η κυκλοφορίας με το C5 EV σε δημόσιο δρόμο ήταν σα ρώσικη ρουλέτα. Επίσης δεν είχε οροφή, κάτι όχι ιδιαίτερα έξυπνο για τη Μεγάλη Βρετανία… Παρόλο αυτά βρέθηκαν 17.000 που έδωσαν από 399 λίρες (+29 τα μεταφορικά) και το απέκτησαν…
- Peel P50 (1962)
Από όποια γωνία και αν το δεις είναι εκπληκτικά γελοίο, ενώ το γεγονός ότι μπορείς να το σηκώσεις και να μετακινήσεις το καθιστά ακόμα περισσότερο φαιδρό. Τέλος πάντων είναι το μικρότερο αυτοκίνητο που έχει κατασκευαστεί ποτέ, με μήκος μόλις 1.370 χιλιοστών, ενώ όταν παρουσιάστηκε κόστιζε μόλις 198 αγγλικές λίρες. Όπως έλεγαν και οι κατασκευαστές του ήταν πιο φτηνό από το περπάτημα, ενώ χωρούσε παντού. Το σίγουρο ήταν ότι με το Peel γινόσουν άμεσα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
- Reliant Robin (1973)
Μερικά είχαν κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα, καθότι κατασκευάζονταν και από την MEBEA, ενώ –είμαστε βέβαιοι πως δεν το πιστεύετε- είναι το δεύτερο πιο επιτυχημένο εμπορικά αυτοκίνητο με πλαστικό αμάξωμα, πίσω από την Corvette. Προσόν του ήταν ότι μπορούσες εύκολα να το σηκώσεις έπειτα από ανατροπές, στις οποίες ήταν επιρρεπές, ενώ δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι άλλο θετικό. Α, ίσως ότι σε πρόσεχαν. Το αρνητικό εδώ ήταν ότι ταυτόχρονα σε λυπούνταν.
- Messerschmitt KR200 (1956)
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου η Messerschmitt δεν επιτρεπόταν να κατασκευάζει αεροπλάνα και στράφηκε στα αυτοκίνητα. Μάλιστα επειδή η γερμανική οικονομία τότε φτιαχνόταν από την αρχή εστίασε –όπως και η BMW άλλωστε με το Issetta- στα μικρά, φτηνά με δύο θέσεις και κινητήρα μοτοσακό. Οι αεροπορικές ρίζες πάντως το KR200 δεν κρύβονται, κάτι που καθιστά την όλη του παρουσία ακόμα πιο γελοία.
- Reva G-Wiz (2001)
Είναι ινδικό –η εταιρεία που το κατασκεύαζε ανήκε στον όμιλο της Mahindra- και τετραθέσιο. Βέβαια για να χωρέσεις στις πίσω θέσεις του πρέπει να είσαι το τζίνι του Αλλαντίν και να μπαίνεις σε λυχνάρι, αφού χώρος υπάρχει μόνο για το λυχνάρι, αλλά αυτό είναι άλλου Βούδα ευαγγέλιο. Η οδική του συμπεριφορά θύμιζε μεθυσμένο, η παθητική ασφάλεια που προσέφερε ήταν ανάλογη ενός ζελέ, ενώ μπορούσε κανείς να το αγοράσει και στην Ελλάδα. Μάλλον δεν βρέθηκε κανείς –ευτυχώς.
- American Commuter Cars Tango (2005)
Εδώ γελοία δεν είναι μόνο η εμφάνιση, είναι και η τιμή, καθώς η εταιρεία Commuter Cars που το κατασκευάζει ζητά 108.000 δολάρια για το πλάτους 990 χιλιοστών Tango. Κι αυτό γιατί «προσφέρει επιδόσεις σπορ μοτοσυκλέτας με τις την ασφάλεια σπορ αυτοκινήτου». Το πρώτο καλύπτεται από ένα 0-100 σε 4 δεύτερα, το δεύτερο όμως πως; Όσο για την τελική 200 όποιος είναι θαρραλέος ας το προσπαθήσει, αρκεί να μην έχει πλάγιο άνεμο…
- Bond Bug (1970)
Ναι, σωστά το μαντέψατε και αυτό εγγλέζικο είναι και έχει κι αυτό την αγαπημένη για τέτοιου είδους οχήματα τρίτροχη διάταξη. Με το πορτοκαλί «φουτουριστικό» του αμάξωμα απευθύνεται, σύμφωνα με τους τότε κατασκευαστές του, σε πιο νέους οδηγούς. Ας βρίσκονταν κάποιοι που θα το έπαιρναν κι ας είχαν χρόνια στην πλάτη τους…
Γιάννης Σκουφής
