Ο λόγος δεν είναι το μετρό της βρετανικής πρωτεύουσας, αλλά ο αέρας της, που σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα το πρακτορείου Bloomberg έχει την υψηλότερη συγκέντρωση οξειδίων του αζώτου (NOx) μεταξύ των ευρωπαϊκών πόλεων. Στη 2η θέση το γερμανικό Ντιτρόιτ, η Στουτγκάρδη, έδρα των Mercedes και Porsche.
Ενδιαφέρον είναι ότι τα επίπεδα του NOx του Λονδίνου ξεπερνούν κι αυτά του Πεκίνου, μιας και στην κινεζική πρωτεύουσα το (πολύ) έντονο πρόβλημα εντοπίζεται στην αιθαλομίχλη, τα μικρο-σωματίδια και λοιπούς ρύπους.
Κάπως έτσι λοιπόν επανέρχεται στο προσκήνιο το θέμα των κινητήρων πετρελαίου, οι οποίοι ναι μεν εκπέμπουν σημαντικά λιγότερο CO2 στην ατμόσφαιρα συμβάλλοντας στον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου, αλλά από την άλλη οι εκπομπές NOx τους παραμένουν ένα μεγάλο ζήτημα. Τα σύγχρονα μοντέλα που καλύπτουν τις προδιαγραφές Euro 6 εξοπλίζονται με νέα και πιο αποτελεσματικά καταλυτικά μέσα για αυτό ακριβώς το λόγο, ωστόσο δεν παύουν να κυκλοφορούν χιλιάδες πετρελαιοκίνητα παλαιότερης τεχνολογίας με ένα σημαντικό ποσοστό κακο-συντηρημένων επαγγελματικών και φορτηγών.
Το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο στο κέντρο αρκετών πόλεων (όπως στο Λονδίνο αλλά και στην Αθήνα την οποία αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα), όπου τα diesel μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα χάρη στη χαμηλή τους εκπομπή CO2. Για να περιοριστεί η ατμοσφαιρική ρύπανση, στο Παρίσι μπήκε δακτύλιος, ενώ το ίδιο πρόβλημα υπάρχει στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο κ.α.
«Τα οξείδια του αζώτου είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει σε όλες τις μεγάλες πόλεις με έντονο κυκλοφοριακό» λέει ο Alberto Gonzalez Oriz, διευθυντής στο τμήμα ποιότητας της ατμόσφαιρας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (EEA ή European Environment Agency). Στο σχετικό άρθρο αναφέρεται πως η «ντιζελοποίηση» του Λονδίνου (και λοιπών πόλεων), ουσιαστικά πυροδοτήθηκε με τη συμφωνία των κατασκευαστών αυτοκινήτων και της Ε.Ε. το 1998 για τη μείωση της εκπομπής CO2.
Έτσι, από το 2000 τα diesel αυξήθηκαν ραγδαία (σήμερα περισσότερα από τα μισά είναι πετρελαιοκίνητα όταν πριν από 15 χρόνια η αναλογία ήταν κάτω από το 20%), ενώ από την εξάτμισή τους έβγαινε τριπλάσια ποσότητα NOx σε σχέση με τα βενζινοκίνητα. Στη συνέχεια οι νέες προδιαγραφές Euro σχετικά με τα όρια εκπομπής των οξειδίων του αζώτου βρίσκονται πιο κοντά σε αυτά των βενζινοκινητήρων, με τους τελευταίους βέβαια να εκπέμπουν και άλλου τύπου υδρογονάνθρακες.
Μπορεί να ακούγεται άδικο αλλά από τη στιγμή που η πλειοψηφία των οχημάτων που κυκλοφορούν είναι πετρελαιοκίνητα, το βάρος της ευθύνης προφανώς και πέφτει σε αυτά…
Γιάννης Σκουφής