Δεν είναι τα μνημόνια και η γενικευμένη ένδεια (όχι μόνο οικονομική αλλά και ιδεών) που μας χωρίζει από την Ευρώπη, αλλά αυτό που βλέπει κανείς στο εξαιρετικό video της Porsche: η διάθεση να μιλήσουμε και να χαρούμε το σήμερα και να ονειρευτούμε το αύριο με τους σωστούς όρους (και όχι με ιδεολογήματα και αυταπάτες).
Το βίντεο μας δείχνει μια ημέρα ενός υπαλλήλου της Porsche. Μια συνηθισμένη μέρα που ο συγκεκριμένος κύριος την ζει σαν να είναι οτιδήποτε άλλο από συνηθισμένη ημέρα. Στην περιδιάβασή του μέσα στις εγκαταστάσεις της εταιρίας βλέπουμε κάποια πρόσωπα από τα εκατοντάδες που εργάζονται στο Weissach, από τους σχεδιαστές και τους μηχανικούς, μέχρι την κυρία στο εστιατόριο (την πιο δημοφιλή γυναίκα όλου του προσωπικού) και την μικρή μετανάστρια που μεγαλώνει στον παιδικό σταθμό που παρέχει το εργοστάσιο.
Στο τέλος μας αποκαλύπτεται ότι ο κύριος που κάνει αυτή την ξενάγηση στο εργοστάσιο είναι ο ίδιος που κάνει την συγκεκριμένη δουλειά και στην πραγματικότητα: να ξεναγεί δηλαδή τους επισκέπτες στις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Όπως μάλιστα μαθαίνουμε στο τέλος, ο Jeff Salut δουλεύει στην εταιρία 50 χρόνια τώρα, και ενώ έχει πάρει σύνταξη εδώ και μία δεκαετία, συνεχίζει να δουλεύει γιατί δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτό.
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι πρόκειται για μία μαρκετινίστικη εξιδανίκευση του εργασιακού περιβάλλοντος της Porsche και του σκληρού (και δη του… μισητού Γερμανικού) καπιταλισμού. Και ίσως σε κάποιο βαθμό να έχουν ένα μικρό δίκιο.
Αυτό που όμως μας στεναχωρεί είναι ότι ακόμα και αν ισχύει αυτό, τέτοιες εικόνες μοιάζουν επιστημονική φαντασία για την περήφανη Ελλάδα των επενδύσεων της καφετέριας. Αυτό το βίντεο και ότι περιλαμβάνει στην ουσία της δημιουργίας του -ακόμα και η “επιτηδευμένη” promo χαρά με το όμορφο τραγουδάκι και τα ωραία πλάνα- είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη των πόσων μας χωρίζουν από την Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη και της ουσιαστικής απόστασης που διαρκώς μεγαλώνει εις βάρος μας.
Παναγιώτης Τριτάρης
