Μπορεί όλοι να έχουμε συνδυάσει τις Ferrari με τους V12 και V8 κινητήρες, όμως στην δεκαετία του 60, όταν όλα ξεκινούσαν για την φημισμένη ιταλική μάρκα, υπήρξαν και διάφορες άλλες προσπάθειες για να έρθει πιο κοντά σε ένα πιο ευρύ κοινό.
Το αυτοκίνητο που βλέπουμε εδώ δεν βγήκε ποτέ με τα σήματα της Ferrari αλλά ήταν μία προσπάθεια των μηχανικών της εταιρίας να δημιουργήσουν μία πιο μικρή έκδοση των μεγάλων GT της εταιρίας. Κατασκευαζόταν από την εταιρία Autocostruzioni Societa per Azioni (ASA) μεταξύ του 1961 και 1969 και έμεινε στην ιστορία ως Ferrarina (μικρή Ferrari).
To αυτοκίνητο ονομάστηκε ASA 1000GT και η ιδέα πίσω από αυτήν πηγαίνει στην δεκαετία του 1950. Στην αρχή το πρότζεκτ ονομάστηκε 854 λόγω του ότι χρησιμοποιούσε κινητήρα 854 κ.εκ. Αργότερα ο κινητήρας μεγάλωσε στο ένα λίτρο και τελικά πήρε το ΟΚ να προχωρήσει έχοντας αμάξωμα σχεδιασμένο από τον Giorgetto Giugiaro. H Μille όπως ονομάστηκε έμοιαζε με μικρή 250 GT έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά των μεγάλων μοντέλων της Ferrari.
H πρώτη του εμφάνιση έγινε στο σαλόνι της Γενεύης του 1961 στο περίπτερο του Bertone, με την Ferrari να μην αρνείται ότι αποτελεί πνευματικό της τέκνο, ούτε όμως να θέλει να το παράγει στο Maranello. Και αυτό γιατί οι προβλέψεις έκαναν λόγο για πάνω από 3.000 μονάδες, κάτι που θα απαιτούσε επέκταση στο εργοστάσιο του Maranello, που ο Enzo όμως δεν ήθελε με κανένα τρόπο.
Έτσι το όλο σχέδιο ανατέθηκε στον φίλο του Oronzio de Nora και στην εταιρία ASA. Η έκδοση παραγωγής ήταν σχεδόν ίδια με το πρωτότυπο, με τον τετρακύλινδρο κινητήρα να αποδίδει 95 ίππους. Το πλαίσιο ήταν χωροδικτύωμα βασισμένο στην 250 GTO και είχε μάλιστα και δισκόφρενα. Χάρη στην χρήση αλουμινίου στο αμάξωμα, το βάρος της ήταν στα 780 κιλά, αν και η χαμηλή ιπποδύναμη δεν επέτρεπε κάτι καλύτερο από τα 14 δευτερόλεπτα για το 0-100 χλμ/ώρα.
Η Ferrari υπολόγιζε ότι αυτό το αυτοκίνητο θα μπορούσε να πουλά έως και 5.000 μονάδες το χρόνο με τιμή για την εποχή γύρω στα 2,5 χιλιάδες ευρώ, όμως όταν βγήκε στην παραγωγή η τιμή της ήταν σχεδόν διπλάσια. Η εμπορική της σταδιοδρομία επίσης δεν ήταν αυτή που αναμενόταν καθώς δεν είχε τα σήματα της Ferrari ενώ στην Αμερική ήταν πολύ ακριβότερη από μία Corvette που κόστιζε στα 4.000 ευρώ και είχε και V8 κινητήρα.
Η εταιρία τελικά δεν κατάφερε να φθασει τον στόχο των 3.000 μονάδων ετησίως. Πρακτικά δεν κατάφερνε να ολοκληρώσει ούτε ένα αυτοκίνητο την εβδομάδα. Σήμερα υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκαν μόλις 90 μονάδες μεταξύ του 1964 έως το 1967. Τα περισσότερα ήταν coupe υπήρξαν όμως και λίγα ανοιχτά και κάποια ελάχιστα με αγωνιστικές προδιαγραφές.
Σήμερα έχει ανέβει σημαντικά η αξία του στο χρηματιστήριο των μεταχειρισμένων, καθώς δεν υπάρχει ακριβής αριθμός για το πόσα έχουν επιβιώσει. Σήμερα υπολογίζεται ότι ένα καλά διατηρημένο ASA 1000GT μπορεί να πιάσει και κοντά στα 200.000 ευρώ. Πολύ λιγότερα από μία ορίτζιναλ 250 GTO των πάρα πολλών εκατομμυρίων, και σίγουρα μία καλή επένδυση για όποιον θέλει να βγάλει αρκετά χρήματα σε μία δεκαετία από τώρα.
