Μηχανολογικά τα δίχρονα σύνολα είναι εξαιρετικά, κυρίως εξαιτίας της πιο απλής και πιο ελαφριάς κατασκευής τους –έχουν σαφώς λιγότερα μηχανικά μέρη σε σχέση με τους τετράχρονους που έχουν βαλβίδες, ζύγωθρα, εκκεντροφόρους κ.λπ.- των μικρότερων απαιτήσεων συντήρησης και της υψηλής ειδικής ισχύος τους.
Από την άλλη όμως έχουν και δύο βασικά μειονεκτήματα, που μέχρι τώρα τουλάχιστον κάλυπταν τα συν τους: τους αυξημένους ρύπους και τη μεγάλη κατανάλωση καυσίμου και λαδιού, που είχαν σαν συνέπεια με το χρόνο οι δίχρονοι να περιορισθούν στα αλυσοπρίονα και τα χλοοκοπτικά.
Στη Honda προσπαθούν να περιορίσουν τα παραπάνω ζητήματα με νέες τεχνικές άμεσου ψεκασμού του καυσίμου με βαλβίδα reed για πιο καθαρή καύση και με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε η άκαυτη ποσότητα να μην διαφεύγει από την θυρίδα με τα καυσαέρια (ένα σοβαρό θέμα στους δίχρονους). Το τρικ υπάρχει σε ένα δεύτερο μπεκ (δείτε στα σημεία 71, 70 και 74) που βρίσκεται χαμηλότερα και που θα ψεκάζει το καύσιμο όταν το πιστόνι βρίσκεται προς το ΑΝΣ και κάτω από το έμβολο ώστε αυτό να ψύχεται. Εδώ να πούμε πως η ιαπωνική εταιρία αναφέρει στις πατέντες της πως ο συγκεκριμένος κινητήρας μπορεί να λειτουργήσει είτε με βενζίνη είτε με πετρέλαιο.
Πάντως, όλα θα εξαρτηθούν από το κόστος εξέλιξης και κατασκευής μίας δίχρονης μοτοσικλέτας και αν τα καταφέρει η Honda θα μπορέσει να αποδείξει για ακόμη μια φορά τη μηχανολογική της υπεροχή από την εποχή της NSR500. Εκτός και αν πρόκειται για ένα μοτέρ που προορίζεται για κάποια στατική εφαρμογή, π.χ. σε ρόλο γεννήτριας. Ίδωμεν…
Γιάννης Σκουφής
