Στα τέλη της δεκαετίας του 50 και στις αρχές της δεκαετίας του 60, η αυτοκινητοβιομηχανία πέρασε από έναν πυρετό ανακάλυψης νέων πραγμάτων και υιοθέτησης των πιο τρελών ιδεών.
Μία από αυτές τις ιδέες είχε και η Ford η οποία παρουσίασε δύο πρωτότυπα τα οποία είχαν σχεδιαστεί να κινούνται με πυρηνική ενέργεια.
Η λογική πίσω από αυτή την επιλογή ανατρέχει στην λειτουργία των πυρηνικών υποβρυχίων, όπου ένας πολύ μικρός αντιδραστήρας θα ενεργοποιούσε δύο τουρμπίνες ατμού. Η μία θα αναλάμβανε την κίνηση του αυτοκινήτου και η άλλη την φόρτιση της μπαταρίας για τα ηλεκτρικά συστήματα.
Το πρώτο από τα δύο αυτοκίνητα ονομάστηκε Nucleon και ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε ο αντιδραστήρας να βρίσκεται πολύ πίσω στο αμάξωμα και μέχρι τους επιβάτες να μεσολαβούν τμήματα από μόνωση μολύβδου.
Ένα από τα πλεονεκτήματα της ιδέας αυτής ήταν ότι δεν χρειαζόταν ανεφοδιασμό, καθώς μπορούσε εύκολα να κάνει έως και 10.000 χιλιόμετρα με κάθε μονάδα ισχύος με την οποία εφοδιαζόταν.
Το συγκεκριμένο μοντέλο έμεινε μόνο στα σχέδια, όμως λίγα χρόνια αργότερα η Ford επανήλθε με το Seattle-ite XXI. To αυτοκίνητο αυτό είχε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς πέρα από τον μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα, είχε κάποια πρωτοποριακά για την εποχή του ηλεκτρονικά συστήματα.
Η διαφήμιση της εποχής υποστηρίζει ότι υπήρχε οθόνη για να βλέπει ο οδηγός στοιχεία του αυτοκινήτου (κάτι σαν το σημερινό head up display), ενώ διέθετε και ένα σύστημα που θυμίζει αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 1 όπου με την χρήση χαρτών το συγκεκριμένο μοντέλο είχε ένα πρωτόγονο σύστημα διατήρησης της λωρίδας.
