Η άνοδος της Κίνας στην ηλεκτροκίνηση δεν περιορίζεται πια στην εγχώρια αγορά. Αντίθετα, διαμορφώνει σε παγκόσμιο επίπεδο τη σχεδίαση, την τεχνολογία και την εμπορική στρατηγική των μεγάλων παραδοσιακών κατασκευαστών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Audi, που παρουσίασε το νέο E5 Sportback μέσα σε μόλις 18 μήνες, αξιοποιώντας μπαταρίες, ηλεκτροκινητήρια σύνολα και λογισμικό infotainment που ανέπτυξε σε συνεργασία με τον κινεζικό κολοσσό SAIC.
Το μοντέλο, με τιμή εκκίνησης τα 33.000 δολάρια, προορίζεται πρωτίστως για την κινεζική αγορά, αλλά στέλνει σαφές μήνυμα: όποιος θέλει να επιβιώσει, πρέπει να συνεργαστεί με τους Κινέζους.
Οι κινήσεις αυτές δεν είναι μεμονωμένες. Η Toyota και η Volkswagen έχουν ήδη ανακοινώσει συνεργασίες με τις GAC και Xpeng αντίστοιχα, ενώ η Renault και η Ford εξετάζουν την ανάπτυξη παγκόσμιων μοντέλων βασισμένων σε κινεζικές πλατφόρμες.
Μάλιστα, η Renault έχει πρωτοπορήσει με το Dacia Spring, το οποίο βασίστηκε σε υποδομή της Dongfeng, ενώ αναπτύσσει το νέο ηλεκτρικό Twingo σε συνεργασία με κινεζική ομάδα μηχανικών στη Σαγκάη.
Οι συμφωνίες αυτές λειτουργούν σαν ένα «Intel Inside» της δεκαετίας του ’90, όπου ο Αμερικανός κολοσσός ημιαγωγών έδινε το πλεονέκτημα σε κάθε υπολογιστή που έφερε την υπογραφή του.
Σήμερα, οι Κινέζοι κατασκευαστές προσφέρουν ολοκληρωμένα «πακέτα» τεχνολογίας: σασί, λογισμικό, μπαταρίες και ηλεκτρονικά έτοιμα προς χρήση, που επιτρέπουν σε παραδοσιακούς κατασκευαστές να γλιτώσουν χρόνια έρευνας και δισεκατομμύρια σε ανάπτυξη.
Το όφελος είναι αμφίδρομο. Οι κινεζικές εταιρείες βρίσκονται σε ασφυκτικό ανταγωνισμό εντός συνόρων και αναζητούν νέες ροές εσόδων. Η παροχή τεχνολογίας σε ξένες μάρκες τους δίνει πρόσβαση σε κεφάλαια και φήμη.
Από την άλλη, για τους παραδοσιακούς κατασκευαστές της Δύσης, που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό εξέλιξης, πρόκειται για «ένεση ταχύτητας» σε μια κούρσα που απειλεί να τους αφήσει πίσω.
Ωστόσο, δεν λείπουν οι επιφυλάξεις. Αναλυτές προειδοποιούν ότι η εξάρτηση από τρίτους μειώνει τη δυνατότητα διαφοροποίησης. Αν όλα τα μοντέλα μοιράζονται το ίδιο DNA, τότε οι μάρκες κινδυνεύουν να καταντήσουν απλοί «λιανοπωλητές». Παράλληλα, η πολιτική αστάθεια και οι εμπορικοί πόλεμοι ενδέχεται να διακόψουν αυτήν την εύθραυστη ισορροπία.
Το σίγουρο είναι πως η Κίνα έχει κερδίσει τη φήμη του «εργαστηρίου» της ηλεκτροκίνησης. Οι πλατφόρμες της, εμπνευσμένες από τη φιλοσοφία της Tesla αλλά προσαρμοσμένες σε μαζική παραγωγή, μειώνουν κόστος και χρόνο.
Αν αυτή η «συμμαχία ανάγκης» θα οδηγήσει σε μια νέα ισορροπία ή σε εξάρτηση χωρίς επιστροφή, είναι το ερώτημα που θα κρίνει το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας.
