Οι θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες σε πολλά μέρη του κόσμου ανάποδα σε σχέση με εμάς -δηλαδή στην αριστερή λωρίδα- είναι αρκετές. Πίσω στο Μεσαίωνα λοιπόν οι κίνδυνοι ήταν πολλοί και από τη στιγμή που προείχε η ασφάλεια ένας ταξιδιώτης που βρισκόταν στην αριστερή πλευρά του δρόμου μπορούσε να έχει ελεύθερο το δεξί του χέρι. Φυσικά για να τραβήξει πιο εύκολα και πιο γρήγορα το σπαθί του -οι αριστερόχειρες ήταν και τότε η μειοψηφία- σε περίπτωση που κάποιος τον απειλούσε. Ο γενικός κανόνας ήταν το δεξί χέρι να ήταν ελεύθερο και από την εσωτερική πλευρά του δρόμου.
Στις ΗΠΑ και στις αρχές του 18ου αιώναοι άμαξες ξεκίνησαν να κινούνται στη δεξιά πλευρά, καθώς έτσι βολεύονταν καλύτερα οι αμαξάδες, πουν είχαν στο δεξί χέρι το καμτσίκι. Μάλιστα το 1792 στην Πενσιλβάνια έγινε υποχρεωτική η κίνηση στη δεξιά λωρίδα.
Στην Ευρώπη η επιλογή σχετίζεται στην αντιπαλότητα των Γάλλων προς τους Άγγλους, ενώ μέχρι την εποχή της γαλλικής επανάστασης, το 1789, οι πλούσιοι αριστοκράτες είχαν την αριστερή πλευρά του δρόμου και οι προλετάριοι την δεξιά, κάτι που βέβαια έπρεπε να αλλάξει.
Η Γερμανία υιοθέτησε επίσης τη δεξιά λωρίδα και για λόγους εγωισμού οι Βρετανοί κράτησαν την αριστερή, κάτι που συνέβει και με τις πρώην αποικίες της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας. Ενδιαφέρον είναι πως οι Σουηδού άλλαξαν μέσα σε νύχτα από την αριστερή λωρίδα στη δεξιά το 1967, κάτι που έγινε εφικτό λόγω του μικρότερου αριθμού αυτοκινήτων και των πιο περιορισμένων υποδομών που υπήρχαν τότε.
Πάντως κάποιοι, όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία, μετατρέπουν με πρόχειρες πατέντες αριστεροτίμονα αυτοκινήτα σε δεξιοτίμονα και το αντίστροφο.
Γιάννης Σκουφής
