ΔΟΚΙΜΗ ΝΕΑ SUZUKI V-STROM 1000 ABS

Η Suzuki έχοντας κατακλύσει την αγορά με το V-Strom 650 αποφάσισε να μπει δυνατά και στην κατηγορία των μεγάλων on-off  με το νέο V-Strom 1000 να εντυπωσιάζει με την φιλικότητα και την ποιότητα κατασκευής του.

Με αφορμή τον ερχομό του νέου V-Strom 1000, η Suzuki μας υπενθύμισε ότι το φτερό-ρύγχος χαρακτηριστικό της κατηγορίας, μπορεί να το καθιέρωσε η BMW, όμως πρωτοεμφανίστηκε στο DR Big 750 του 1988 με την εταιρεία πλέον να το επαναφέρει στο κορυφαίο μοντέλο της.

Πλησιάζοντας το παρκαρισμένο V-Strom, αμέσως γίνεται αντιληπτό ότι οι μέχρι εκείνη τη στιγμή δημοσιευμένες φωτογραφίες το αδικούν. Μπορεί το θέμα της εμφάνισης να είναι υποκειμενικό, αλλά αμέσως διαπιστώνεις την κορυφαία ποιότητα κατασκευής που αποπνέει η κάθε λεπτομέρεια πάνω του, όπως είναι η βαφή, η συναρμογή των πλαστικών, το κάλυμμα της σέλας, η στιβαρή σκάρα.

Η ίδια αίσθηση της ακριβής και προσεγμένης κατασκευής σε ακολουθεί και όταν το βλέμμα προσπεράσει τις επιφανειακές αρετές της και ψάξει λίγο βαθύτερα. Αρχικά την προσοχή τραβάει το «χρυσό» ανεστραμμένο πιρούνι που νομίζεις ότι το πήραν αυτούσιο από κάποιο super sport μοντέλο της εταιρείας καθώς εκτός από την στιβαρή εμφάνιση διαθέτει και όλες τις ρυθμίσεις, απόσβεση συμπίεσης και επαναφοράς και φυσικά προφόρτιση του ελατηρίου. Σημαντικό, καθώς δεν υπάρχει ακόμα στον κόσμο ελατήριο και γενικά ανάρτηση η οποία μπορεί να αποδίδει το ίδιο καλά με 100 χιλιόμετρα και ένα αναβάτη, αλλά και με 150+ χιλιόμετρα με δύο αναβάτες και με βαριές αποσκευές, χωρίς να έχει περιθώρια ρύθμισης. Απλά πράγματα.

Πάμε και πίσω. Το αμορτισέρ ακολουθεί την πεπατημένη του ανταγωνισμού καθώς ρυθμίζει εύκολα την προφόρτιση του ελατηρίου και την απόσβεση επαναφοράς, αλλά εκεί ευτυχώς σταματούν οι ομοιότητες.

Μεταξύ του ψαλιδιού και του αμορτισέρ παρεμβάλλεται ένα σωστό μοχλικό, του οποίου την παρουσία προσωπικά την θεωρώ πολύ σημαντική για τη σωστή λειτουργία της πίσω ανάρτησης και δυστυχώς είναι κάτι που δεν ασπάζεται όλος ο ανταγωνισμός. Έτσι αν η ανάρτηση της «αγαπημένης» σας, σας μοιάζει πολύ μαλακή και στα «πολλά» σας δημιουργεί ανασφάλεια,  ή όταν την «σκληρύνετε» σας κοπανάει στη μέση, σκύψτε στοργικά στα βαθύτερα οπίσθιά της και εκεί ίσως βρείτε τις απαντήσεις που αναζητάτε.

Επίσης εντυπωσιακή είναι και η εικόνα των φρένων καθώς μπροστά υπάρχουν ακτινικές δαγκάνες, ενώ τα ανάλογα γρανάζια εμπρός και πίσω μαρτυρούν την ύπαρξη ABS με τους τροχούς να έχουν διάμετρο 19΄΄ ο εμπρός και 17΄΄ ο πίσω.

Το σύγχρονο πάνελ οργάνων είναι ευανάγνωστο και πλήρες με ενδείξεις για το ABS, το Tracion control, καύσιμα, ώρα, χιλιόμετρα ή μίλια (εύκολα κάνεις την επιλογή),  ενώ ευχάριστη προσθήκη είναι και η θέση της 12Vολτης πρίζας η οποία βρίσκεται σε εύκολη και προσβάσιμη θέση, κάτω από το καντράν. Επίσης τα χειριστήρια  είναι εύκολα στο χειρισμό τους χωρίς να πονοκεφαλιάζεις κάθε φορά όταν θέλεις να κάνεις κάποια αλλαγή, με την ζελατίνα του φέρινγκ να προσφέρει πολύ καλύτερη προστασία από αυτό που υπόσχεται το μικρό της μέγεθος. Μάλιστα ρυθμίζεται σε ύψος σε τρεις θέσεις, αλλά και εύκολα, εν κινήσει με το ένα χέρι, σε τρεις διαφορετικές κλίσεις.

Η σέλα είναι αυτό που λέμε «σελάρα» την οποία μάλιστα μπορείς να την παραγγείλεις σε τρεις διαφορετικού ύψους διάσταση, με αυτή της δοκιμής να είναι η μεσαία. Το υποπλαίσιο δείχνει στιβαρό έτοιμο να δεχτεί μεγάλα βάρη, ενώ φέρει και τις υποδοχές για της βαλίτσες του extra εξοπλισμού, με την όμορφη σκάρα να συμπληρώνει το πίσω μέρος η οποία μάλιστα διαθέτει και δύο χρήσιμες χειρολαβές για τον συνεπιβάτη.

Χαμηλώνοντας το βλέμμα διαπιστώνεις τα σταθερά, διακριτικά πλαστικά, που προστατεύουν το πλαίσιο στο ύψος των μαρσπιέ, ενώ τα μικρά εσωτερικά φτερά που επίσης προστατεύουν το πίσω αμορτισέρ από αυτά που τυχόν θα πετάξει ο πίσω τροχός, συμπληρώνουν την αίσθηση, «σημασία στη λεπτομέρεια». Επίσης η μηχανή της δοκιμής διέθετε από τον extra εξοπλισμό την όμορφη αλλά πλαστική ποδιά, (υπάρχει και αλουμινένια), κεντρικό σταντ, χούφτες τιμονιού, ενώ όπως έχουμε ήδη πει υπάρχουν βαλίτσες, θερμαινόμενα γκριπ, κάγκελα προστασίας αλλά και επιπλέον προβολείς.

O κινητήρας μπορεί να ξεκίνησε την καριέρα του σε μοτοσυκλέτες «Superbike» που αποδίδουν κυρίως σε ψηλές στροφές, όμως τώρα  για να ταιριάξει στο νέο του ρόλο, έχει μεταφέρει τη δύναμη και τη ροπή σε χαμηλότερες περιοχές στροφών. Η Suzuki ανακοινώνει 102 ίππους στις 8.000 στροφές και ροπή 10,5 χλγρ. μόλις στις 4.000 στροφές.

Αν κάποιος από εσάς πει ότι τα 102 άλογα είναι λίγα, ειδικά στο χώμα, τότε καλό είναι να σκεφτεί μια μελλοντική συμμετοχή του στο πιο σκληρό αγώνα του είδους Paris- Dakar. Επίσης κάτι πολύ σημαντικό συνολικά για τις επιδόσεις, είναι το βάρος και εδώ το V-Strom τα καταφέρνει περίφημα καθώς το εργοστάσιο δηλώνει ότι πλήρες υγρών φτάνει τα 228 κιλά. Με απλά ελληνικά, όταν το φορτώσετε με 50 κιλά αποσκευών θα φτάσετε στο βάρος πολλών ανταγωνιστριών!

Επίσης κάτι που δεν μπόρεσε όμως να αποδειχθεί σε αυτή τη μικρή επαφή, είναι η κατανάλωση με την εταιρεία να ανακοινώνει ότι τα 20 λίτρα του ρεζερβουάρ επαρκούν για περισσότερα από 400 χιλιόμετρα, νούμερο ιδιαίτερα εντυπωσιακό που αν επαληθευθεί θα είναι ένα πολύ σοβαρό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού. Να συμπληρώσω ότι στο στάνταρ εξοπλισμό διαθέτει σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης (traction control) σε τρία επίπεδα το οποίο απενεργοποιείται, ενώ ο κάθε κύλινδρος του V-2 κινητήρα διαθέτει δύο μπουζί.

Ο κινητήρας γουργουρίζει απαλά στο ρελαντί καθώς ζεσταίνεται και μόνο ο ήχος του θυμίζει δικύλινδρο. Ανεβαίνοντας στη σέλα κάθεσαι άνετα με τα χειριστήρια να έρχονται εύκολα στα χέρια και με το σώμα σε φυσική θέση. Ξεκινώντας την σύντομη βόλτα προς το Σούνιο, αμέσως φάνηκε το γλυκό, γεμάτο τράβηγμα του κινητήρα από χαμηλά, κάνοντας την μετακίνηση ανάμεσα στα αυτοκίνητα της παραλιακής λεωφόρου εύκολη και ευχάριστη βόλτα.

Υπάρχει όμως ακόμα ένα στοιχείο που συμβάλλει σε αυτό. Είναι η ανάλαφρη και ευέλικτη αίσθηση του νέου V-Strom 1000 που μόνο σε μικρότερου κυβισμού και βάρους μοτοσικλέτες συναντάς. Ελίσσεται ανοίγοντας ελαφρά το γκάζι και χαμογελάς από την αίσθηση σιγουριάς και δύναμης που νιώθεις. Ακόμα και τη στιγμή που το παιδί του ντελίβερι αποφασίζει με μια αυτοκτονική κίνηση να αλλάξει όλες της λουρίδες του δρόμου και να πεταχτεί μπροστά σου, τα φρένα εύκολα σε σταματούν από την ορμή των 120 χιλιομέτρων περίπου, χωρίς να χρειαστεί να μπει το ABS.

Μετά την Βάρκιζα όμως καθώς ο δρόμος ελευθερώνεται από την κίνηση, τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν και ο αέρας που εκείνη την ημέρα φυσούσε δαιμονισμένα, ανέδειξε ένα πρόβλημα. Με τις δυνατές, πλάγιες ριπές του, δημιουργούσε ασάφεια στο πίσω μέρος, το οποίο φυσικά ξεσπούσε μπροστά, «υποχρεώνοντας» την μοτοσικλέτα να ανοίγει  την τροχιά της στις απανωτές στροφές της διαδρομής, δημιουργώντας έτσι  αίσθημα ανασφάλειας.

Άμεση επέμβαση στο αμορτισέρ και με πιο σφιχτή απόσβεση επαναφοράς το μεγάλο Suzuki πλέον βιδώνεται στο δρόμο, χωρίς μάλιστα να κοπανάει στις λακκούβες, ενώ αργότερα, στην επιστροφή, «εξαφάνισε» και τις γραμμές του τραμ. Στιγμιαία το γκάζι ανοίγει στο τέρμα (είναι άστρωτο με μόλις 200 χιλιόμετρα στο οδόμετρο) και τα 160-180 χλμ. έρχονται εύκολα με την ζελατίνα να διώχνει τον αέρα πάνω από το κράνος χωρίς να χρειάζεται να σκύβω (έχω ύψος 1,80 μ.).

Δοκίμασα να αλλάξω θέση στη ζελατίνα, αλλά επειδή δεν είδα κάποια σημαντική διαφορά προτίμησα να συγκεντρωθώ στην αίσθηση της μοτοσικλέτας. Ορμά στις στροφές και αλλάζει τροχιά σίγουρα και ανάλαφρα φανερώνοντας τη δουλειά που έχει γίνει από τους μηχανικούς της Suzuki στον τομέα των αναρτήσεων και του πλαισίου, με το πιρούνι να αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο «χρυσό» στην εμφάνιση, αλλά και στην απόδοση. Δεν χρειάστηκε να ασχοληθώ καθόλου μαζί του καθώς εκεί που οδήγησα δούλεψε άψογα, διατηρώντας την μοτοσικλέτα στην πορεία της ακόμα και όταν σε μια-δυο παρατεταμένες των140-150 χιλιομέτρων και με τον αέρα να μας κοπανάει από το πλάι, το V-Strom 1000 απλώς ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη πορεία.

Επίσης στο σχετικά σφιχτό κομμάτι, λίγα χιλιόμετρα πριν το Σούνιο, εσκεμμένα άφησα την 3^η και την 4^η ταχύτητα στο κιβώτιο μέχρι χαμηλά, περίπου στις 2.000 στροφές, από όπου ανοίγοντας το γκάζι η μοτοσικλέτα επιτάχυνε θετικά χωρίς να γίνει το παραμικρό, αναδεικνύοντας την προσοχή που έχει δοθεί στον τουριστικό χαρακτήρα του κινητήρα.

Στην επιστροφή, έχοντας βρει τις μικρορυθμίσεις, απολάμβανα την μοτοσικλέτα με την ελαφριά αίσθηση και την οδική της συμπεριφορά να συνηγορούν σε αυτό. Με αυτή την πρώτη γνωριμία των 130 περίπου χιλιομέτρων οι εντυπώσεις είναι σίγουρα θετικότατες καθώς αν και νέα, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ώριμη υποσχόμενη πολλά ευχάριστα και απροβλημάτιστα χιλιόμετρα με την τιμή της να είναι ένα ακόμα πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.

Κώστας Κατσίγιαννης

Φωτογραφίες: Κώστας Κατσίγιαννης – Suzuki