Η Ευρώπη δείχνει αμετακίνητη στην απόφαση για σταδιακή κατάργηση των αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης έως το 2035, παρά τις έντονες πιέσεις που ασκούν οι μεγάλοι κατασκευαστές.
Στο επίκεντρο βρίσκονται γερμανικοί όμιλοι όπως η BMW και η Mercedes, που ζητούν χαλάρωση των κανόνων και περισσότερες εξαιρέσεις. Ωστόσο, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ξεκαθαρίζει ότι η γενική κατεύθυνση δεν αλλάζει.
Η πιο πρόσφατη συνάντηση, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και βιομηχανίας, δεν έφερε ανατροπές. Έγγραφο στρατηγικής που διέρρευσε στον γερμανικό Τύπο επιβεβαιώνει ότι οι στόχοι του 2035 θεωρούνται «εφικτοί» και δεν υπάρχει λόγος ριζικής αναθεώρησης. Το μήνυμα είναι σαφές: ο εξηλεκτρισμός της αυτοκίνησης στην Ε.Ε. είναι πολιτική προτεραιότητα που δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.
Παρόλα αυτά, αναμένονται ορισμένες μικρές παραχωρήσεις. Στο τραπέζι βρίσκεται η πιθανότητα περιορισμένων εξαιρέσεων για plug-in υβριδικά μοντέλα ή ακόμη και για οχήματα με τεχνολογία επέκτασης αυτονομίας.
Παράλληλα, εξετάζεται η δημιουργία ειδικής κατηγορίας για «μικρά ηλεκτρικά» –τα λεγόμενα E-Cars– ώστε να στηριχθεί η παραγωγή πιο προσιτών λύσεων. Αντίθετα, νέα χαλάρωση στα όρια εκπομπών CO2 δεν προβλέπεται, αφού πρόσφατα έγινε μια ελαφρά προσαρμογή που ισχύει έως το 2025.
Το τοπίο θα ξεκαθαρίσει περισσότερο την άνοιξη του 2026, όταν η Επιτροπή θα παρουσιάσει τον πλήρη απολογισμό της πορείας μετάβασης. Ως τότε, ο διάλογος συνεχίζεται, αλλά ο κεντρικός άξονας παραμένει αναλλοίωτος.
Στο μεταξύ, η Κομισιόν σχεδιάζει νέο πακέτο μέτρων στήριξης της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, εστιάζοντας στον εξηλεκτρισμό: κίνητρα για παραγωγή μπαταριών εντός Ε.Ε., προώθηση ηλεκτρικών οχημάτων σε εταιρικούς στόλους, εκπτώσεις στα διόδια για φορτηγά ουδέτερα σε εκπομπές CO2 και επενδύσεις σε λογισμικό που θα καθορίσει τα «έξυπνα» οχήματα του μέλλοντος.
Η μεγάλη εικόνα δείχνει πως η Ευρώπη επιδιώκει να βάλει τέλος στον κατακερματισμό και να χαράξει μια ενιαία στρατηγική. Στόχος είναι η οικοδόμηση μιας αυτάρκους και ανταγωνιστικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ικανής να σταθεί απέναντι στις ΗΠΑ και την Κίνα. Για τους κατασκευαστές, αυτό σημαίνει προσαρμογή – ακόμη κι αν η μετάβαση δεν είναι ακριβώς της αρεσκείας τους.
