Η Ελλάδα επιχειρεί να ενισχύσει την αμυντική της αυτάρκεια με στόχο την κάλυψη του 25% των εξοπλιστικών της αναγκών μέσω εγχώριας παραγωγής έως το 2036. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα που συνδέεται άμεσα με την επανεκκίνηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και τη συμμετοχή τόσο κρατικών όσο και ιδιωτικών φορέων.
Κεντρικό ρόλο σε αυτή τη στρατηγική παίζει το Εθνικό Όχημα Γενικής Χρήσης. Το όχημα σχεδιάζεται να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ξένη τεχνογνωσία, και θα μπορεί να εξοπλιστεί με πυραύλους και ρουκέτες, αποτελώντας κρίσιμο κομμάτι της πλατφόρμας αεράμυνας «Ασπίδα του Αχιλλέα».
Η παραγωγή του αναμένεται να εμπλέξει πολλές ελληνικές εταιρείες, δημιουργώντας ένα ισχυρό οικοσύστημα τεχνολογίας και υποστήριξης.
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα», που στοχεύει σε μια πολυεπίπεδη ασπίδα αεράμυνας και αντιβαλλιστικής προστασίας, αναμένεται να καταστεί επιχειρησιακή έως το 2027.
Ο προϋπολογισμός των 2,8 δισ. ευρώ καλύπτει μόνο μέρος των αναγκών, όμως η πολυπλοκότητα του συστήματος επιτρέπει σημαντική ελληνική συμμετοχή, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη ραντάρ, αισθητήρων και άλλων υποσυστημάτων.
Παράλληλα, σημαντική πρόοδος καταγράφεται και στον τομέα των drones, όπου ελληνικές εταιρείες, με ή χωρίς διεθνείς συνεργασίες, παρουσιάζουν εξαγώγιμα προϊόντα.
Η συνεργασία με την ουκρανική Skyfall, που ανέπτυξε μέσα σε δύο χρόνια τα drone «Vampire», δείχνει ότι υπάρχει έδαφος για γρήγορη εξέλιξη.
Την εγχώρια προστιθέμενη αξία ενισχύει και το πρόγραμμα της νέας Στολής Μαχητή. Με προϋπολογισμό 300 εκατ. ευρώ, καλύπτει κράνη, εξαρτήσεις, διοπτρικά και λοιπό εξοπλισμό που θα παραχθεί στην Ελλάδα από ελληνικές επιχειρήσεις.
Η επίτευξη του 25% εγχώριας συμμετοχής δεν είναι εύκολη. Απαιτεί συντονισμό δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, επενδύσεις στην έρευνα και σύνδεση με τα πανεπιστήμια. Όμως, αν η πρόκληση αντιμετωπιστεί σοβαρά, μπορεί να αναδείξει την Ελλάδα ως υπολογίσιμο παίκτη στον ευρωπαϊκό αμυντικό χάρτη.
