Στο ερώτημα πότε είναι σωστό να αλλάζει κανείς τα ελαστικά του αυτοκινήτου του, η Michelin με μία αναφορά της έρχεται να δημιουργήσει μεγάλη συζήτηση, καθώς συνιστά στους οδηγούς να μην βιάζονται να προχωρούν σ’ αυτή την κίνηση. Αν και σε αρκετές χώρες του κόσμου το νόμιμο όριο φθοράς του πέλματος είναι στα 1,6 χιλιοστά, η Γαλλική εταιρία υποστηρίζει ότι αυτό μπορεί να φθάσει έως και τα 3 χιλιοστά χωρίς να υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Όσο και αν ακούγεται αιρετικό και κόντρα στα αυτονόητα συμφέροντά της, η Michelin εξηγεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, και ιδίως στα καλά λάστιχα, αποδίδουν… καλύτερα με την φθορά της γόμας στα 1,6 χιλιοστά, συγκρινόμενα με κάποια φθηνά ελαστικά κάποιας οικονομικής εταιρίας. Υποστηρίζει επίσης ότι με αυτή την φθορά τα λάστιχα γίνονται πιο αποδοτικά σε ότι αφορά την οικονομία σε καύσιμο καθώς μειώνεται η αντίσταση κύλισης.
Με βάση τους υπολογισμούς της Michelin αν όλοι στην Ευρώπη άλλαζαν τα ελαστικά τους στα 1,6 χιλιοστά φθοράς αντί στα 3 χιλιοστά θα ξόδευαν περί τα 6,9 δισεκατομμύρια ευρώ σε αχρείαστα έξοδα και επιπλέον επιβάρυνση σε κατανάλωση βενζίνης. Ενώ θα χρειάζονταν να κατασκευαστούν επιπλέον 128 εκατομμύρια ελαστικά για την Ευρώπη, η παραγωγή των οποίων θα επιβάρυνε το περιβάλλον με 9 εκατομμύρια τόνους επιπλέον εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Η Michelin υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ της αύξησης των ατυχημάτων και της φθοράς των ελαστικών πέρα από τα 1,6 χιλιοστά, και καλεί τους διάφορους οργανισμούς καταναλωτών να αλλάξουν τις δοκιμασίες ελαστικών έτσι ώστε να συμπεριλάβουν και αυτό το σενάριο των “φθαρμένων” ελαστικών. Η εταιρία υποστηρίζει ότι η πρόωρη αλλαγή ελαστικών είναι σαν να ζητάμε από κάποιον να πετάξει τα παπούτσια του απλά επειδή θέλουν βάψιμο ή την οδοντόκρεμά του επειδή είναι στην μέση και χρειάζεται περισσότερη πίεση για να βγει από το στόμιο.
Παρ’ όλα αυτά υποστηρίζει ότι δεν είναι όλα τα ελαστικά ίδια και προφανώς δεν είναι ίδια και όταν φθαρούν. Όμως πως μπορεί ο καταναλωτής να γνωρίζει τι συμβαίνει με τα φθαρμένα ελαστικά του; Προς το παρόν, όλα τα τεστ γίνονται με καινούργια ελαστικά, όπου όπως είναι φυσικό αποδίδουν σωστά, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη τι γίνεται με την πάροδο του χρόνου.
Η Michelin εντοπίζει ότι το θέμα είναι η γενικότερη απόδοση του ελαστικού και όχι αποκλειστικά η φθορά του, και γι’ αυτό συνιστά να ξεκινήσουν να γίνονται τεστ σε λάστιχα που έχουν ήδη φθάσει στο νόμιμο όριο φθοράς. Υποστηρίζοντας παράλληλα ότι ένα ελαστικό είναι πολλά άλλα πράγματα μαζί (η δομή του, τα υλικά που χρησιμοποιεί, η σχεδίασή του) και όχι μόνο η επιφανειακή γόμα που φθείρεται.
Στην αναφορά της η Michelin υποστηρίζει ότι όλοι όσοι σκέφτονται την οδήγηση με ελαστικά στο νόμιμο όριο της φθοράς, σκέφτονται το φρενάρισμα στην βρεγμένη άσφαλτο. Όμως σε όλη την Ευρώπη, οι δρόμοι είναι κατά κύριο λόγο στεγνοί, ενώ ακόμα και στο Λονδίνο είναι στεγνοί στο 71% των ημερών ενός έτους όταν στη Νότια Γαλλία είναι στο 85% των ημερών. Τα καλά νέα σύμφωνα με την εταιρία είναι -όπως αποδεικνύεται και από τους αγώνες- ότι τα μέσα στα λογικά πλαίσια φθαρμένα ελαστικά (όχι πάνω από τα 3 χιλιοστά) αποδίδουν καλύτερα στον στεγνό δρόμο.
Ένα ακόμα κέρδος είναι στην οικονομία καυσίμου, η οποία βελτιώνεται καθώς μειώνεται το βάθος του πέλματος ενός ελαστικού. Η Michelin το υπολογίζει γύρω στο 20%, μέγεθος ιδιαίτερα σημαντικό για τα σημερινά δεδομένα. Επίσης ένα ελαστικό που βρίσκεται μέσα στα νόμιμα όρια της φθοράς έχει και μικρότερο θόρυβο κύλισης κάτι ιδιαίτερα σημαντικό σε αστικούς δρόμους.
Όπως και να έχει η πρόταση της Michelin μοιάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αναμένεται να προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις ανάμεσα στις εταιρίες κατασκευής ελαστικών αλλά και τους καταναλωτές. Προσοχή όμως, ιδίως για εμάς εδώ στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και των κακά συντηρημένων αυτοκινήτων με τα μεταχειρισμένα ελαστικά. Η Michelin αναφέρεται σε ελαστικά που έχουν σχετικά μικρή φθορά (λίγο πάνω από το νόμιμο όριο των 1,6 χιλιοστών) και είναι καλά συντηρημένα και χωρίς άλλες δομικές βλάβες. Και δεν αποτελεί κανένα άλλοθι για όσους κυκλοφορούν με ελαστικά δεκαετίας, φθαρμένα και κακομεταχειρισμένα, τα οποία αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον οδηγό τους αλλά και για όσους άλλους κινούνται στον δρόμο.
Παναγιώτης Τριτάρης
