KIA SPORTAGE 1.6 GDI

Αν όπως λένε οι Αμερικάνοι, η επιτυχία είναι μια σκάλα που δεν την ανεβαίνεις με τα χέρια στις τσέπες, οι άνθρωποι της ΚΙΑ φαίνεται ότι ξόδεψαν αρκετές ώρες και μπόλικο ιδρώτα στα φροντιστήρια του βιομηχανικού κοσμοπολιτισμού. Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτοκινητικής Σταχτοπούτας της τελευταίας πενταετίας, η ΚΙΑ πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, εκμεταλλευόμενη την πρόσκληση στο μεγάλο χορό της κεντρικής αίθουσας (και λόγω Hyundai βεβαίως) και έχοντας βρει τον ιδανικό πρίγκηπα του παραμυθιού, στο πρόσωπο του χαρισματικού σχεδιαστή Peter Schreyer. Οι αριθμοί ευημερούν, οι βάρδιες στις γραμμές παραγωγής της Σλοβακίας ψάχνουν για έξτρα ώρες στο 24ωρο, τα μοντέλα διαδέχονται με μορφή ριπής πολυβόλου το ένα το άλλο. Όντας παράλληλα και το ένα καλύτερο από το άλλο.

Σε αυτό το πλαίσιο παχέων ισολογισμών και υψηλών προσδοκιών, το καινούργιο Sportage έρχεται να προσθέσει ένα καινούργιο κεφάλαιο στο αφήγημα της νέας ΚΙΑ. Ένα όνομα διαχρονικό, που στήριξε τους κορεάτες στα «πέτρινα χρόνια». Και που σε χώρες σαν την δική μας όχι μόνο ταυτίστηκε με την εταιρία αλλά εξασφάλισε και την συνέχειά της στην αγορά. Η τρίτη γενιά είναι ίσως η πιο σαφής ένδειξη μιας σημαντικής ιδιότητας που απέκτησε η ΚΙΑ αυτά τα χρόνια: της προσαρμοστικότητας. Από κλασικό 4x4 το πρώτης γενιάς, πέρασε με αρκετή επιτυχία στα SUV όταν οι καιροί ζητούσαν κάτι τέτοιο. Και τώρα, όντας πια στη μεγάλη κατηγορία των ευρωπαϊκών απαιτήσεων, διαβάζει σωστά τα δεδομένα και παίζει το χαρτί της μόδας, υπακούοντας στην λογική των πολυσυλλεκτικών οχημάτων, των λεγόμενων crossover.

Τι είναι εν τέλει αυτό το νέο «φρούτο» ονόματι crossover; Για τον ευρωπαίο καταναλωτή πιθανότατα τίποτε περισσότερο από ένα εφεύρημα των τμημάτων marketing των εταιριών. Για τον Έλληνα της κρίσης ίσως να σημαίνει περισσότερα απ’ ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ιδίως για εκείνο το κομμάτι των αγοραστών που έχει αποφασίσει να προσεγγίσει το ψυχολογικό όριο των 20 χιλιάδων, και ψάχνει να πάρει όσο περισσότερο «αυτοκίνητο» γίνεται με τα λεφτά που θα ξοδέψει. Ενα αυτοκίνητο δηλαδή με χώρους για την οικογένεια, με πλούσιο εξοπλισμό, με λογικό κινητήρα (δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει) και με κάμποσες- έστω και… δικίνητες- αναμνήσεις από τις τετρακίνητες happy days που τόσο άδοξα και απότομα τελείωσαν.

Από την πρώτη ματιά, το νέο KIA Sportage 1.6 δείχνει να ανταποκρίνεται σε αυτά τα νέα δεδομένα. Είναι ίσως το πιο όμορφο και μάλλον το πιο ισορροπημένο όχημα αυτής της νέας γενιάς, με γραμμές που δείχνουν σοβαρές και με έναν μοδάτο ευρωπαϊκό αέρα σε κάθε του γωνία. Μια μακρινή συγγένεια με Audi είναι προφανής (οι παλιές αγάπες του Schreyer δεν κρύβονται) και μάλλον ευπρόσδεκτη για τον ιδιοκτήτη του. Oγκώδες αλλά όχι ανοικονόμητο, επιβλητικό αλλά και κομψό ταυτόχρονα, τζιποειδές σε καταβολές αλλά και με μια εσάνς σπορ στέϊσον βάγκον, το νέο Sportage καταφέρνει να κερδίζει από το «ΩΘΗΣΑΤΕ» της εισόδου τον επισκέπτη οποιασδήποτε έκθεσης της KIA.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η προσέγγιση του εσωτερικού. Οι εποχές που τα κορεάτικα αυτοκίνητα έδειχναν (και… μύριζαν) «κάπως» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και αυτό εδώ το όχημα είναι η καλύτερη απόδειξη. Πλήρης αυτοσυγκράτηση στη σχεδίαση, παντελής απουσία υπερβολών και ακροτήτων, όλα θυμίζουν μια «γερμανική» προσέγγιση. Η θέση οδήγησης είναι εξαιρετική (αν και λείπει η ρύθμιση του τιμονιού στον εγκάρσιο άξονα στην βασική έκδοση), τα υλικά προσεγμένα, οι διακόπτες με τη σωστή εργονομία και την πρέπουσα λειτουργία. Αν σε όλα αυτά προστεθούν οι τεράστιοι χώροι για επιβάτες και αποσκευές και η ευάερη αίσθηση (κάτι που τονίζεται ακόμα περισσότερο από το μεγάλο ύψος του αμαξώματος), το σαλόνι του Sportage είναι το δεύτερο και εξίσου σημαντικό «χαρτί» του στην προσέλκυση του αγοραστή.

Στα μηχανικά μέρη οι επιλογές ανταποκρίνονται πλήρως στο προφίλ που θέλει να περάσει η εταιρία. Η πρώτη και πιο χαρακτηριστική εντύπωση που αποκομίζει κανείς οδηγώντας το αυτοκίνητο είναι από τη λειτουργία της ανάρτησης. Όντας πλέον έτη φωτός μακριά από τις αλήστου μνήμης εφηβικές κορεάτικες προσπάθειες (όπου η ανάρτηση ήταν ένα αναγκαίο κακό για να μπορέσουν να πωληθούν οι έξτρα ποτηροθήκες), εντυπωσιάζει με τη στιβαρότητά της αλλά και τον σχεδόν ιδανικό συνδυασμό άνεσης και ελέγχου του αμαξώματος. Δεν θα διστάσω να τοποθετήσω τη λειτουργία της ανάρτησης του νέου Sportage ανάμεσα στις δυο- τρεις καλύτερες σε αυτού του τύπου τα οχήματα, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτές και όλες τις ευρωπαϊκές προτάσεις. Ο συνδυασμός της δε με τους ελληνικούς δρόμους είναι απλά εξαιρετικός, καθώς απομονώνει σωστά τις ανωμαλίες χωρίς θορύβους και περιττά δράματα. Μια ελαφρά αυξημένη τάση για κλίσεις στις στροφές είναι μέσα στα πλαίσια του αναμενόμενου για τέτοιο όχημα. Ενώ προειδοποιεί «γλυκά» για το ότι το αυτοκίνητο αρχίζει να βγαίνει εκτός ορίου –και λογικής- όταν αρχίζει να πιέζεται πραγματικά.

Αυτό είναι και το δεύτερο θετικό σημείο του νέου Sportage σε ότι αφορά την οδική του παρουσία. Mπορεί να οδηγηθεί σβέλτα και να ευχαριστήσει τον οδηγό του σε πολλές εκδοχές μια διαδρομής. Φυσιολογικά, το πεδίο δράσης του είναι ο αυτοκινητόδρομος, όπου ταξιδεύει ήσυχα και με μια ευπρόσδεκτη συμβατότητα με το ευρωπαϊκώς ορθό. Παράλληλα θα διατηρήσει υψηλό φρόνημα σε δρόμους πιο επαρχιακούς, με το μέγεθός του και την αναμενόμενη παρέμβαση του ύψους και του βάρους να βάζουν τα όρια. Ενώ και εκτός δρόμου, χάρη στο επαρκέστατο ύψος από το έδαφος, θα πάει σχεδόν παντού. Και πιθανά ακόμα πιο μακριά από ένα τετρακίνητο SUV αν στο τιμόνι υπάρχει ένας οδηγός που γνωρίζει τα μυστικά, δεν χαμπαριάζει από πολλαπλασιασμούς (τι 4×4, τι 4×2…) και σέβεται τη φύση και τη Φυσική (και τα ασφάλτινα λάστιχα).

Ο κινητήρας των 1.600 κυβικών είναι ίσως το μόνο σημείο του αυτοκινήτου που δεν ενθουσιάζει στο βαθμό που το κάνει όλο το υπόλοιπο «πακέτο». Όχι ότι δεν είναι επαρκής και αρκετά «διαβασμένος» στα σύγχρονα δεδομένα. Απλά, είναι τόσο ψηλά η όλη κατασκευή, που μοιραία μένει στο παρασκήνιο. Πάντως οι 135 ατμοσφαιρικοί ίπποι καταφέρνουν να το κινούν με σχετική σβελτάδα, ενώ είναι και οικονομικός (μπορείς να κινείσαι στην περιοχή των 8 λίτρων/100 χλμ. στον αυτοκινητόδρομο). Η μακριά 6^η βοηθά σε αυτό, όμως μια καλύτερη κλιμάκωση στο κιβώτιο θα βελτίωνε σημαντικά την γενικότερη αίσθηση του κινητήρα.

Συμπερασματικά, με λιγότερα από 20 χιλιάρικα (αν εκμεταλλευτεί κανείς τις προσφορές και την απόσυρση) αγοράζετε ένα αυτοκίνητο πασπαρτού, ικανό να ανταποκριθεί σε μία μεγάλη γκάμα απαιτήσεων. Είναι όμορφο και εντυπωσιακό χωρίς να είναι κραυγαλέο, διαθέτει χώρους και πλούσιο εξοπλισμό (στάνταρ 6 αερόσακοι, ΕSP, κλιματισμός, ηλεκτρικές ευκολίες κ.λπ. από την βασική έκδοση Instyle) πάει παντού (ή σχεδόν παντού) με εξαιρετική άνεση από την ανάρτηση, ενώ είναι και αναπάντεχα οικονομικό.

Δυο-τρία χρόνια πριν θα πούλαγε σα ζεστό ψωμί (όπως άλλωστε συμβαίνει στην Ευρώπη). Στην Ελλάδα του τέλους του 2011, η μοίρα του –δυστυχώς- εξαρτάται από πλήθος άλλων παραγόντων, άσχετους από το ότι είναι ένα πολύ καλό αυτοκίνητο σε μία πραγματικά εξαιρετική τιμή.

Βλέπετε εμείς ως Έλληνες ανεβήκαμε την επιτυχία με τα χέρια στις τσέπες. Και έτσι, πάλι με τα χέρια στις τσέπες, την κατεβαίνουμε. Κατρακυλώντας βεβαίως.

φωτογραφίες: carzine.gr

{gallery}photos/26/test/KIA-SPORTAGE-16{/gallery}