ABARTH 124 SPIDER: LA LA… FIAT! (VIDEO)

Αν όπως λένε τα καλά πράγματα συμβαίνουν στην ώρα τους, τότε εκείνο το πρωινό δεν ήταν σίγουρα η καλύτερη στιγμή για να συναντηθώ με το Abarth 124 Spider. Έμοιαζε με εκείνο το πρώτο ραντεβού, που όλα σου φταίνε και θες να αποχωρήσεις με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά από ευγένεια (ίσως και από περιέργεια) μένεις να δεις το τέλος, περιμένοντας την έκπληξη.

Γιατί κατά βάθος, με αυτό που βλέπεις απέναντί σου, την θέλεις όσο τίποτα άλλο αυτή την έκπληξη.

Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο μας δεν είχαμε και την υπομονή από την αρχή. Και το timing ήταν μάλλον λάθος. Κάτι τα περιττά κιλά και μια κουρασμένη μέση, κάτι τα χρόνια και ο ψευτο-κυνισμός της 5ης δεκαετίας της ζωής σου, θες το χαμηλό κάθισμα και η παντελής απουσία έστω και μιας θέσης να ακουμπήσεις το κινητό σου (βρε αθεόφοβοι!), θες το νευρωτικό κιβώτιο βγαλμένο κατευθείαν από το κρεβάτι του βιομηχανικού ψυχαναλυτή, η ουσία είναι ότι έφθασα στο σπίτι αποφασισμένος να μην δώσω συνέχεια.

Κάτι όμως δεν έδενε. Υπήρχε κάτι στον αέρα, μια “χημεία” που δύσκολα μπορούσες να της γυρίσεις την πλάτη. Και δόθηκε νέο ραντεβού. Αυτή τη φορά με τις σωστές συνθήκες. Πιο καλά ετοιμασμένοι και οι δύο. Και πιο ανεκτικοί ο ένας με τον άλλο.

Και ξαφνικά όλα ήρθαν στην θέση τους. Όλα μα όλα ήρθαν ακριβώς εκεί που πρέπει να βρίσκονται όταν συναντηθείς με το Αbarth 124 Spider.

Δεν θα σας κουράσω με νούμερα. Υπάρχουν και άλλα αυτοκίνητα με τούρμπο 1,4 λίτρων και 170 ή και περισσότερα άλογα και πολύ καλύτερες επιδόσεις. Υπάρχουν και άλλα αυτοκίνητα με πίσω κίνηση, και άλλα κάμπριο, roadster, και άλλα αυτοκίνητα με δύο θέσεις, με επτά θέσεις, SUV και crossover, ιταλικά, γερμανικά, γιαπωνεζικα, φθηνότερα, ακριβότερα.

Όμως δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω με αυτή την ακαταμάχητη γοητεία να σε κάνει δικό του μια για πάντα.

Θα διαβάσατε και αλλού ότι πρόκειται για ένα Mazda MX-5 ραμμένο στην Ιταλία (δεν είναι έτσι ακριβώς, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε και το μέτρο σύγκρισης στην χώρα μας…), ότι είναι συνέχεια μιας δοξασμένης ιστορίας της Fiat (δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά δεν πειράζει, ο μύθος να υπάρχει…), ότι είναι πανάκριβο (έτσι είναι…), ότι καίει ένα σκασμό βενζίνη (έτσι είναι…, τα 10 λίτρα τα έχει ψωμοτύρι), ότι είναι μια σπονδή στο design (μεγάλοι μάστορες οι Ιταλοί σε κάτι τέτοια), και πάει λέγοντας.

Μην μείνετε σε όλα αυτά. Όχι με αυτό το τρελό και παλαβό Abarth. Γιατί τούτα εδώ τα 4 μέτρα λαμαρίνας, πλαστικού και δέρματος είναι ικανά να κάνουν… μαρμελάδα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα.

Μιλάμε για το απόλυτο μπλέντερ κάθε καθωσπρεπισμού και λογικής αντίληψης των πραγμάτων, ένα απίστευτο rollercoaster μεταξύ του οδηγικού hooligan που κρύβουμε όλοι μέσα μας και την προπατορική ανάγκη να οδηγείς και να ζεις με το volume των αισθήσεών σου στο μάξιμουμ.

Αυτό εδώ το ανοιχτό Fiat είναι ένα εισιτήριο δίχως επιστροφή (ποιός θέλει επιστροφή;) προς τον οδηγικό σου παλιμπαιδισμό. Με τιμόνι από τα πάνω πάνω ράφια της σπορ επετηρίδας, με ένα απίστευτα στιβαρό πλαίσιο χωρίς την παραμικρή υποψία στρεβλώσεων, με “ψαγμένες” αναρτήσεις που δεν κοπανάνε και κρατάνε καλά στα εγκάρσια και τις λακκούβες, το διθέσιο Abarth είναι μια βουτιά στις πιο αγνές ημέρες της οδήγησης.

Αν μάλιστα έλειπε και αυτό το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων που θέλει εξοικείωση να βρεις τα χούγια του (βελτιώνεται κάπως στο sport πρόγραμμα) τότε τα πράγματα θα άγγιζαν το απόλυτο.

Το κυκλοφορείς στην πόλη και μοιάζεις σαν να επιστρέφεις στα χρόνια των Honda XR της νεανικής τρέλας με τα ντουβάρια των πολυκατοικιών να ανταριάζουν στο πέρασμά του από την “ελεύθερη” εξάτμιση.

Το κυκλοφορείς στην παραλία ή στο κέντρο της Αθήνας και αυτόματα γίνεσαι talk of the town με “αέρα” και πόζα από Ferrari και πάνω (πραγματικό προσκύνημα, γέροι νέοι και παιδιά, όλοι ένα!).

Κατεβάζεις με μια κίνηση την υφασμάτινη οροφή και το κυκλοφορείς στο βουνό με τον κρύο αέρα να σου χτυπά το πρόσωπο και το τιμόνι, τις αναρτήσεις και το μπλοκέ να παίζουν στην οθόνη του μυαλού σου από το πιο hardcore οδηγικό “πορνό” μέχρι τα χρώματα και την ανεμελιά του “La la… Fiat”.

Και το χειρότερο είναι ότι όσο ζεις μαζί του τόσο πιο πολύ εθίζεσαι. Και του συγχωρείς τα πάντα. Την κακή εργονομία, το στρίμωγμα και τα στενά καθίσματα, τα φθηνά υλικά που κρύβονται έντεχνα κάτω από την artisti italiani κοπτοραπτική (δες το “καπάκι” από… τάπερ και τον φθηνό κινέζικο καθρέπτη στο σκιάδιο σε ένα αυτοκίνητο των 50 χιλιάδων ευρώ, mama Fiat!).

Του τα συγχωρείς όλα και πολλά ακόμα, γιατί δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Γιατί πια τίποτα μετά από μερικές ημέρες μαζί του δεν υπακούει σε καμιά λογική. Σε καμία συμβατική σκέψη.

Αν λοιπόν βρίσκεστε εδώ για να διαβάσετε το αν αξίζει να δώσετε ένα σκασμό λεφτά για ένα Fiat, αλλάξτε ιστοσελίδα. Υπάρχουν πολλά άλλα αυτοκίνητα εκεί έξω που είναι πιο “σοφές” επιλογές για τον ένα ή τον άλλο λόγο.

Κανένα όμως από αυτά δεν είναι το Abarth 124 Spider. Kαι κανένα από αυτά δεν θα κάνει format στον σκληρό δίσκο της ζωής σας. Οι Ιταλοί κατάφεραν να φτιάξουν όχι απλά ένα σπορ roadster, αλλά μία σχεδόν υπερβατική μηχανή αισθημάτων που δύσκολα μπορεί να συμβιβαστεί με τον όρο “αυτοκίνητο”.

Εγώ υπέκυψα άνευ όρων (φευ, πλατωνικά!). Εσείς πόσο νομίζετε ότι θα αντέχατε;

Παναγιώτης Τριτάρης

Φωτογραφίες, Βίντεο: Παναγιώτης Τριτάρης